ΕΡΓΑ ΑΝΑΠΛΑΣΗΣ ΚΑΙ "ΕΡΓΑ" ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗΣ...

Εδώ και μέρες παρακολουθώ με έκπληξη την εικόνα που διαμορφώνει ένα έργα ανάπλασης, έστω και μικρής εμβέλειας, ένα έργο γειτονιάς.

Ίσως γιατί στην περιοχή που ζω από το 1974, δεν είδα να εκτελείται κάποιο δημοτικό έργο, που θα άλλαζε την όψη μιας μικρής έστω περιοχής, αλλά ταυτόχρονα και τις συνθήκες της ζωής των κατοίκων της.

Τελευταίο χαρακτηριστικό γεγονός του πώς αντιμετωπίζεται από τον Δήμο η  περιοχή Βασ. Όλγας Αγίου Ελευθερίου, η κατασκευή των πεζοδρομίων επί Δημαρχίας Β. Παπαγεωργόπουλου. Τα καινούργια πεζοδρόμια, με όλες τις αδυναμίες τους, έφτασαν μέχρι την διασταύρωση Βασ. Όλγας και Δελφών και εκεί σταμάτησαν. Μέχρι τα όρια του Δήμου Θεσσαλονίκης, μέχρι την οδό Αιγαίου, η κατάσταση παραμένει όπως την πρωτογνώρισα. Δηλαδή ό,τι κατασκεύασε το ιδιωτικό ενδιαφέρον, οι εργολαβίες κατά την ανέγερση των πολυκατοικιών, επίστρωση συνήθως με τις γνωστές τετράγωνες τσιμεντένιες πλάκες.

Ένα ενδιαφέρον μωσαϊκό, πλάκες, μπετόν, χαλίκι, χώμα, διαβρωμένα και καταστραμμένα σε πολλές περιπτώσεις. Χωρίς κατασκευές για πεζούς και καροτσάκια, μετατρέπουν σε ορειβασία κάθε απόπειρα μετακίνησης. Τα αυτοκίνητα πάνω στο πεζοδρόμιο σε υποχρεώνουν συχνά να κατεβείς στον δρόμο.

Για ποιο λόγο συνέβη αυτό; Άγνωστο. Δεν δόθηκε ποτέ καμιά εξήγηση.

Τέλος πάντων, ίσως για αυτό μια έναρξη των εργασιών ανάπλασης στην  Νέστωρος Τύπα προκαλεί τόσο ενδιαφέρον και ικανοποίηση. Αν και τώρα το έργο βρίσκεται στην φάση των έργων υποδομής, της νέας χάραξης του μονόδρομου, της μικρής πλατείας, του πάρκου με τα  πανταχού παρόντα γιγαντιαία αιωνόβια πεύκα, αλλά και αυτοφυή δέντρα, που κανένας δεν γνωρίζει πως βρέθηκαν εκεί, η αίσθηση της ανάσας που δίνει στην γειτονιά και την περιοχή είναι εντυπωσιακή.

Είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι ένα μικρό σχετικά έργο καταφέρνει να δημιουργεί νέα πραγματικά δεδομένα, αισθητικά, ,κυκλοφοριακά, καθαριότητας , μετακίνησης, καλύτερων συνθηκών διαβίωσης. Ολόκληρη μια γειτονιά που πνιγόταν από τα αυτοκίνητα, την αυθαίρετη στάθμευση , τους λασπότοπους, τα σκουπίδια ξαφνικά αλλάζει.

Στους επόμενους μήνες, όταν το έργο θα ολοκληρωθεί θα φανούν και οι θετικές επιπτώσεις του.

ΠΟΙΟΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΟ ΒΟΤΑΝΙΚΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ;

Υπάρχει όμως όπως πάντα και η άλλη όψη, όπως αυτή της εγκατάλειψης ενός μοναδικού έργου της φύσης, του «Βοτανικού Μονοπατιού», όπως το βάφτισε η αισιοδοξία δύο φορέων το 2014, της «Ευρωπαϊκής Πρωτεύουσας Νεολαίας»  και του Σωματείου Φίλων Πρασίνου Θεσσαλονίκης.

Ακριβώς απέναντι από το τώρα εκτελούμενο  έργο ανάπλασης, στο  άλλη πλευρά της Βασ. Όλγας, ένα  μικρό κληροδότημα της φύσης από το παρελθόν, άγνωστό πως, γλύτωσε την οικοπεδοποίηση.

 Ένα καταπράσινο ρέμα με δεκάδες αυτοφυή δένδρα και θάμνους,  που το διασχίζει ένα μικρό ρυάκι, απέκτησε όνομα και ιδιότητα, έγινε «Βοτανικό Μονοπάτι», με ενημερωτικές πινακίδες για το ιστορικό του, πληροφορίες για την βλάστηση , τις επιπτώσεις στην ποιότητα ζωής των κατοίκων της περιοχής,(φυσικό ηχοπέτασμα, ρύθμιση μικροκλίματος, αισθητική αναβάθμιση κλπ).

Τα δένδρα του ρέματος αναδεικνύονται από ειδικές πινακίδες , όπου περιγράφονται με τα επιστημονικά ονόματα τους ,τα χαρακτηριστικά κλπ.

Δυστυχώς μετά  το 2004 και μέχρι σήμερα αφέθηκαν στην μοίρα τους.

Ένας  απέραντος σκουπιδότοπος, εγκαταλελειμμένα αντικείμενα, άχρηστα υλικά, ξεχασμένα στρώματα και κουβέρτες που σαπίζουν. 

 Η είσοδος απροσπέλαστη πλέον και πάντοτε αποκλεισμένη από αυτοκίνητα που παρκάρουν μπροστά της.

Το επάνω τμήμα του, πεζόδρομος με παγκάκια λειτουργεί πλέον ως «ιδιωτικό πάρκινγκ».

Υ.Γ.

Λίγο παραπάνω, μια παιδική χαρά πίσω από τον Άγιο Ελευθέριο, πρωτοποριακή για την εποχή της, ξηλώθηκε κυριολεκτικά αφού με την πάροδο του χρόνου και την χρήση είχε καταστραφεί, προκειμένου να κατασκευαστεί  μια σύγχρονη παιδική χαρά.

Από πέρυσι την άνοιξη, όταν ξηλώθηκαν οι κατασκευές και  διαλύθηκαν τα μπετόν, τα πάντα παραμένουν επί τόπου, συσκευασμένα σε τεράστιους σάκους για μεταφορά, ώστε να αρχίσουν τα έργα της νέας παιδικής χαράς. 

Τι συνέβη και όλα ξεχάστηκαν;

 Η σημερινή κατάσταση, μιας ανασκαμμένης χωματερής  δίπλα στον ναό και το Δημοτικό Σχολείο είναι απαράδεκτη και επικίνδυνη, καθώς τα παιδιά του σχολείου συνεχίζουν εκεί τα παιχνίδια τους .

Υπάρχει κάποιο πρόγραμμα ολοκλήρωσης του έργου; Πότε θα τελειώσει; Πληροφορίες δεν υπάρχουν, η ενημέρωση απουσιάζει, οι γονείς φοβούνται για τους κινδύνους που διατρέχουν τα παιδιά τους.

Μια κατατοπιστική πινακίδα λόγου χάριν θα έλυνε πολλά προβλήματα.