"ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΕΩΣ"

Στην περιοχή του Ντεπό μετακόμισα  τον Φεβρουάριο του 1974, με λίγα λόγια πριν από μισό περίπου αιώνα. Δίπλα ακριβώς από την  τότε Ναυτική Διοίκηση Βορείου Αιγαίου και απέναντι από την Βίλλα Αλατίνη,  με τους μεγάλους κήπους  και τα χαρακτηριστικά γιγαντιαία πεύκα της.

Ούτε τότε ούτε και σήμερα θα μπορούσες να βρεις έστω και ένα κατάστημα των καθημερινών αναγκών ενός νοικοκυριού. Έπρεπε να κατηφορίσεις προς τα κάτω προς την  Βίλλα Μπιάνκα για μπακάλικο, μανάβικο, ψιλικατζίδικο, φούρνο, περίπτερο..

Θα αργήσουν πολύ να εμφανιστούν τα Σούπερ Μάρκετ..

Η Βασ. Όλγας ήταν τότε διπλής κατεύθυνσης. Για την δουλειά μου με βόλευε εξαιρετικά αυτό. Πρόλαβα ακόμη και τότε μερικές από τις πανέμορφες κατοικίες του τέλους του 19^ου αιώνα και των αρχών του 20^ου. Αυτά τα «αρχοντικά» που αργότερα βαφτίσαμε «διατηρητέα», για να δούμε να εξαφανίζονται σιγά-σιγά και στην θέση τους να κτίζονται οι γνωστές πολυκατοικίες.

Έτσι αυτή η διαδρομή, ήταν σχεδόν καθημερινή.

Την μονοτονία έσπαζε μόνο ένα μικρό καφενείο, στην γωνία Βασ. Όλγας και Δελφών, απέναντι από το Αστυνομικό τμήμα.

Ήταν μια περίεργη μικρή κατασκευή μπροστά στην «διατηρητέα» κατοικία, αυτήν που υπάρχει ακόμη και σήμερα, εγκαταλειμμένη φυσικά και καταρρέουσα.

Την αρχική λειτουργία του μικρού αυτού κτίσματος δεν την γνώρισα. Συμπεραίνω όμως από την ίδια την κατασκευή ότι δεν κτίστηκε  για καφενείο. Πέντε μεγάλα ανοίγματα, που καλύπτουν κάτι περισσότερο από 4/5 του κτίσματος, μοιάζουν να ταιριάζουν περισσότερο με ένα «περίπτερο» αναψυχής, παρά για καφενείο, ή κατάστημα.

Στην ερμηνεία αυτή με οδηγεί και το περίτεχνο μεταλλικό στέγαστρο, που έχει επιβιώσει με φθορές βέβαια μέχρι τις ημέρες μας.

Έβλεπα συνεπώς το μικρό κτίσμα όπως ήταν: ένα μικρό καφενείο, με τρία τραπεζάκια έξω και τους ίδιους πάντα πελάτες, να χαζεύουν την κίνηση του δρόμου μπροστά σε ένα ποτήρι ούζου και ένα φτωχικό μεζέ, δύο ελιές, μια μικρή πιπεριά τουρσί , ένα μικρό κομμάτι φέτα. Ή ένα καφέ ελληνικό και ένα ποτήρι νερό. Τον χειμώνα μεταφερόταν στο εσωτερικό, πάντα τα ίδια άτομα.

Πέρασαν τα χρόνια και οι πελάτες αραίωναν σιγά σιγά, με την θλιβερή πληροφορία της μόνιμης απουσίας τους από τα εγκόσμια να κυκλοφορεί κάθε τόσο.

Ώσπου μια μέρα το καφενείο έκλεισε για κάποιο άγνωστο λόγο και έμεινε κλειστό για αρκετά χρόνια.

Κάποια στιγμή αντιλήφθηκα απόπειρα να παραβιαστεί η πόρτα, ίσως από κάποιον άστεγο που αναζητούσε καταφύγιο, ή κάποιον κλέφτη που αγνοούσε το φτωχικό παρελθόν του.

Άφησαν την πόρτα μισάνοιχτη, και αυτό με έβαλε σε πειρασμό. Να δω επιτέλους το εσωτερικό του καφενείου.

Και φυσικά ..υπέκυψα!.. Παρά τις αντιρρήσεις των δικών μου..

Αντίκρυσα στο ημίφως ένα μικρό θαύμα. Ένα  «έργο τέχνης», αφού τα πράγματα έμειναν όπως ακριβώς τα εγκατέλειψε πριν από πολλά χρόνια ο τελευταίος καφετζής. Ακόμη και ο δίσκος σερβιρίσματος με ένα φλιτζάνι του καφέ και ένα ποτήρι  νερού πάνω στον πάγκο έδειχνε ότι ξεχάστηκε εκεί όταν ο καφετζής για κάποιο λόγο έφυγε ξαφνικά. Τα έπιπλα, τα μικροαντικείμενα, τα εργαλεία, της δουλειάς του, τα ράφια με τα μπουκάλια, το ψυγείο, η πράσινη λαδομπογιά των τοίχων, τα ημερολόγια, ο κλασσικός τιμοκατάλογος, φωτογραφίες αγνώστων, τα πάντα.

Τα φωτογράφησα, αλλά παρόλο που τώρα έψαξα μανιωδώς παντού, παλιά άλμπουμ, φακέλους με φιλμς και φωτογραφίες, σακούλες με χύμα φωτογραφίες, δεν κατάφερα να τις βρω. Ήταν ασπρόμαυρες και απέδιδαν με μυθικό σχεδόν τρόπο το περιβάλλον του ξεχασμένου πια καφενείου.

Τα απομεινάρια της φωτιάς

Χρόνια αργότερα, όταν οι επισκέπτες, κυρίως άστεγοι μπαινόβγαιναν, ήρθε και η μοιραία στιγμή να ξεσπάσει κάποια φωτιά που αλλοίωσε την εικόνα και κατέκαψε και ένα μέρος της οροφής, ώστε να «ανοίξει την πόρτα» και στα νερά της βροχής.

Η τρύπα που άνοιξε η φωτιά και ολοκλήρωσε την καταστροφή του εσωτερικού του καφενείου

Φωτογράφησα και πάλι το περιβάλλον του καφενείου, ή ότι έμεινε για να το θυμίζει.

                 Αρκετά πάντως για να φανταστεί κανείς την σημασία της διάσωσής του.

Και έτσι, όπως ήταν αναμενόμενο, αναρτήθηκε πρόσφατα στην είσοδο του μια πινακίδα « Παρακαλώ μην σταθμεύετε. ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΕΩΣ»…

"Παράκληση μη σταθμεύετε. ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΕΩΣ".....

Ο χώρος περιφράχτηκε και κάποια στιγμή τα υπολείμματα του καφενείου θα μας αποχαιρετίσουν.

Δεν γνωρίζω αν ο χαρακτηρισμός της κατοικίας ως διατηρητέας, παρέσυρε και το μικρό καφενείο λόγω κυρίως της αρχικής χρήσης του.

Η αρμόδια υπηρεσία που έδωσε την έγκριση για την κατεδάφιση θα ήξερε ασφαλώς περισσότερα από μένα.

Ουδέν κακόν αμιγές καλού πάντως.

Η κεντρική είσοδος της κατοικίας κρυμμένη πίσω από το καφενείο και τα δέντρα

Η όψη της κατοικίας από την πλευρά της Δελφών

Θα βγει στο προσκήνιο η πρόσοψη της διώροφης κατοικίας, τελευταίο λαμπρό δείγμα  μιας σειράς παρόμοιων κατοικιών που σταδιακά εξαφανίστηκαν για να προστεθούν εκεί μερικές ακόμη πολυκατοικίες του «στυλ Βασ. Όλγας»..

Περικυκλωμένη φυσικά από δέντρα που κανείς δεν φύτεψε. Με έναν τερατώδη αείλανθο (βρωμόδεντρο) στην πρόσοψη, γερασμένη και πληγωμένη από την εγκατάλειψη και τον χρόνο θα βρίσκεται εκεί για να μας υπενθυμίζει ένα λαμπρό παρελθόν της περιοχής και της πόλης που πεθαίνει και χάνεται άδοξα.