ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΣΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΑΛΛΑΓΗΣ

 Συλλεκτική αφίσα. Πρωτομαγιά 1975: Μια εικόνα χίλιες λέξεις...
(Σχεδιασμός μέλους)
ΙΣΤΟΡΙΑ... 

Η αιφνίδια εξαγγελία του Καταστατικού Συνεδρίου του Κινήματος Αλλαγής από την Φ. Γεννηματά, για την ίδρυση του ενιαίου πολιτικού φορέα της Kεντροαριστεράς, είναι το δεύτερο εγχείρημα στο οποίο οδηγήθηκε η Πρόεδρος , ύστερα από την πίεση που δέχτηκε τόσο με την αποχώρηση του Στ. Θεοδωράκη, όσο και την διαγραφή Θανάση Θεοχαρόπουλου και την αποχώρηση των στελεχών της πλειοψηφίας της ΔΗΜΑΡ.

Οι 213.000 πολίτες,που ανέδειξαν  πριν από 2 περίπου χρόνια την Πρόεδρο του νέου φορέα,  εξέπληξαν και τους πλέον αισιόδοξους και επιβεβαίωσαν εκείνους που υποστηρίζουν ότι ο πολιτικός αυτός χώρος, ο χώρος της Κεντροαριστεράς και του προοδευτικού κέντρου, είναι υπαρκτός, έτοιμος να συμμετάσχει και να στηρίξει την ίδρυση ενός πολιτικού φορέα με σημαία του το κοινωνικό κράτος, την Δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα , την αλληλεγγύη, την ανάπτυξη, την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.

Το τι ακολούθησε όμως, είναι γνωστό.

Αρχηγισμοί, ομοσπονδιακή λογική, διορισμοί των οργάνων με βάση συμφωνημένη ποσόστωση. Χωριστές κοινοβουλευτικές ομάδες, συνέχιση της λειτουργίας των κομμάτων που «συνίδρυσαν» το Κίνημα Αλλαγής. Εσωστρέφεια φυσικά, για να επιτευχθεί  κάποια εικόνα ενότητας προς τα έξω.

Καμιά απολύτως προσπάθεια ανανέωσης του πολιτικού προσωπικού, καμιά αλλαγή πολιτικής, τίποτε το νέο.

Ανεκπλήρωτες προσδοκίες, απογοήτευση και σιωπή σχετικά με τον «ενιαίο φορέα», που εκφράστηκαν όμως στις έρευνες της κοινής γνώμης, όταν η τάση να επιτευχθεί διψήφιο ποσοστό συρρικνώθηκε σταδιακά στο 5-6%,  σε ένα σκληρό  πυρήνα ουσιαστικά  των παλαιών ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ.

Και ήρθαν οι αποχωρήσεις του Ποταμιού και της ΔΗΜΑΡ και οι διαγραφές. Έφτασε  στο σημείο  να αποκαλείται πλέον το Κίνημα Αλλαγής –από κακεντρέχεια, ή και σκοπιμότητα- .. ΠΑΣΟΚ στα δημοσιεύματα και τα σχόλια του τύπου!..

Το τι συνέβη , στο ιδρυτικό του Κινήματος Αλλαγής Συνέδριο, είναι γνωστό!..

Οι αδιανόητοι διορισμοί, τόσο των μελών του Συνεδρίου, όσο και των οργάνων που προέκυψαν με συμφωνημένη –συμβιβαστική- ποσόστωση των συμμετεχόντων αρχηγών , η ίδρυση και λειτουργία παράλληλα ενός άτυπου οργάνου αποτελούμενου από τους αρχηγούς, στο οποίο μεταβιβάστηκαν οι όποιες αρμοδιότητες των οργάνων του Κινήματος, η ανώφελη επίδειξη αρχηγισμού από την Φ. Γεννηματά,  καλλιέργησαν την αμφιβολία ότι όντως ένα νέο κόμμα, ένα κόμμα της Κεντροαριστεράς έχει ιδρυθεί σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη στιγμή για την πορεία της χώρας.

Όταν οι διαγραφές και οι αποχωρήσεις προέκυψαν και το κλίμα της διάλυσης  αναδύθηκε, η νέα πρωτοβουλία, αναγκαστική αυτήν την φορά, για την  προκήρυξη έκτακτου ιδρυτικού του «ενιαίου φορέα» Συνεδρίου, φάνηκε ως η μοναδική διέξοδος, ως η φυγή προς τα εμπρός που θα μπορούσε να  ανατρέψει την πορεία των πραγμάτων.

Και τι συνέβη στην συνέχεια;

Άκρα του τάφου σιγή. Ακραίος χαρακτηρισμός βέβαια, αλλά εκφράζει απολύτως την σιωπή, την πλήρη απουσία οποιασδήποτε πολιτικής  δραστηριότητας σχετικής με την προετοιμασία ενός τόσο κρίσιμου Συνεδρίου. Δεν υπήρξαν  κείμενα, δεν συγκροτήθηκαν επιτροπές επεξεργασίας προτάσεων, δεν έγινε η παραμικρή κινητοποίηση. Η ψηφοφορία για την ανάδειξη των συνέδρων κρατήθηκε στο σκοτάδι όσον αφορά τους υποψήφιους, τις απόψεις τους, τα βιογραφικά τους. Όσοι προσήλθαν και προσήλθαν αρκετοί και πάλι, ενημερώθηκαν για τους υποψήφιους από το ψηφοδέλτιο που παρέλαβαν λίγο πριν ψηφίσουν. Με ποια κριτήρια ψήφισαν; Φιλίας, συγγένειας, απλής γνωριμία, γνωστού επιθέτου, αλλά αγνώστου προσώπου;

Μπαίνω στον πειρασμό να  μνημονεύσω τι συνέβη στο Συνέδριο του Μαρτίου του 2005, το οποίο προκήρυξε ο Γ. Παπανδρέου αμέσως μετά την εκλογή του ως Προέδρου του ΠΑΣΟΚ.

Εκτός όλων των άλλων, έστειλε και προσωπική επιστολή στα μέλη και τους φίλους τους κόμματος και τους παρότρυνε να λάβουν μέρος στον ευρύτατο διάλογο που ξεκίνησε. Έγγραφε μεταξύ άλλων:

« Σε καλώ να συμμετάσχεις, σύμφωνα με αυτό που σου ταιριάζει, στις Επιτροπές Διαλόγου, ή στις Μέρες Εθνικού Διαλόγου, ή και στα σεμινάρια που οργανώνουν το ΙΣΤΑΜΕ, το Κάθε Μέρα Πολίτης και το Ινστιτούτο Πολιτικής Επιμόρφωσης. Οργανώνονται δραστηριότητες σε κάθε Δήμο, μαζί με άλλους πολίτες που μοιράζονται μαζί μας τις ίδιες αρχές και αξίες»…

Δεν έχει σημασία, ή δεν είναι του παρόντος, τι ακολούθησε και ποια επιρροή άσκησε το Συνέδριο εκείνο τόσο στην διαδρομή του ΠΑΣΟΚ, όσο και στην κυβέρνηση του.

Σημασία έχει ότι αυτήν την φορά ούτε και ο Γ. Παπανδρέου δεν ζήτησε να ισχύσουν παρόμοιες διαδικασίες, ούτε στοιχειώδεις, προσχηματικές έστω, διαδικασίες ενημέρωσης, διαλόγου και συμμετοχής.

Περιοδεύει η Φ. Γεννηματά ανά την Ελλάδα μιλάει  για την πολιτική του Κινήματος Αλλαγής, για τις προτάσεις του, για τα προβλήματα της χώρας και τις λύσεις που το Κίνημα προτείνει, για τις επερχόμενες εκλογές και φυσικά να καταγγέλλει τις απόπειρες του πρωθυπουργού να διεισδύσει στην βάση της Κεντροαριστεράς με τις «γέφυρες» και τα «Μέτωπα» που εξαγγέλλει σχεδόν καθημερινά. Ούτε λόγος για το Συνέδριο. Λέξη για τον «ενιαίο φορέα», κάτι που γεννά αμφιβολίες και αφήνει υποψίες  για «επιστροφή στο ηρωικό παρελθόν»!..

Τις οποίες τροφοδότησαν ο Νίκος Παπανδρέου, ο Παύλος Γερουλάνος, ο Απ. Κακλαμάνης, ο Φιλ. Πετσάλνικος και άλλοι, - και παραδόξως- όλοι του «κλίματος» του Γιώργου Παπανδρέου. Και στο προσκήνιο το «Παλιό ΠΑΣΟΚ- Το Ορθόδοξο» που οργανώνει εκδηλώσεις με υποψήφιους βουλευτές και Δημάρχους του Κινήματος Αλλαγής!...

Απαιτείται στοιχειώδης πολιτική εκτίμηση για να πεισθεί κάποιος ότι το ΠΑΣΟΚ περιήλθε ήδη στην αρμοδιότητα της Ιστορίας. Με την πολύτιμη συμβολή του, με τα καλά του και τα θλιβερά του. Δικαίως, ή αδίκως…

Ταυτόχρονα και ενώ ο πρωθυπουργός επιχειρεί να αλώσει  τον κόσμο της Κεντροαριστεράς, προσφέροντας κυνικά, χωρίς την παραμικρή αναστολή υπουργεία, υφυπουργεία, θέσεις Προέδρων και Διευθυντών Οργανισμών, θέσεις στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ για τις Δημοτικές εκλογές, τις Ευρωεκλογές και αύριο τις Βουλευτικές σε επώνυμα πολιτικά, ή κοινωνικά στελέχη του χώρου, οργανώνει φιέστες στην Αθήνα και εκδηλώσεις στην Περιφέρεια , το Κίνημα Αλλαγής περιορίζεται σε φραστικές άμυνες, σε καταγγελίες, σε ένα πόλεμο λέξεων, που πλέον κανείς δεν τον παρακολουθεί.

Στο μεγάλο του όμως  όπλο, θα μπορούσε να εξελιχθεί μόνο το επικείμενο Συνέδριο ίδρυσης του Ενιαίου Πολιτικού Οργανισμού της Κεντροαριστεράς.

 Με τις αρχές και τις αξίες του χώρου, με τολμηρές πολιτικές για τις ελευθερίες, τα ανθρώπινα δικαιώματα, την αλληλεγγύη, με τις δημοκρατικές λειτουργίες, με τις θέσεις του στα μεγάλα προβλήματα της κοινωνίας με σαφείς δεσμευτικές θεσμικές προτάσεις για τα  κορυφαία προβλήματα της υπογεννητικότητας και της κλιματικής αλλαγής, με τις προτάσεις του για την Ανάπτυξη, την Δικαιοσύνη, τους Δημοκρατικούς Θεσμούς με τις προτάσεις του για το αύριο της Ευρώπης.
Με την συγκρότηση αξιόπιστων και αποτελεσματικών οργάνων.

Με δυναμική ανανέωση προσώπων σε όλα τα επίπεδα.

Κάτω από τις συνθήκες αυτές, οι  ευθύνες   περνούν τώρα στους πολλούς, στους 4.000 Συνέδρους που καλούνται να πάρουν τις κρίσιμες αποφάσεις.

Αυτοί έχουν στα χέρια τους το αύριο της Κεντροαριστεράς στην Ελλάδα και ταυτόχρονα το αύριο της χώρας.

Και επειδή εκ των πραγμάτων στην  πλειοψηφία τους προέρχονται από τον πολιτικό χώρο του ΠΑΣΟΚ, είναι έμπειρα πολιτικά στελέχη, έχουν αίσθηση της ιστορικής στιγμής, έχοντας στον νου τους και την προετοιμαζόμενη φιέστα της 6^ης Απριλίου, πρέπει να το σκεφτούν δύο φορές για να αποφασίσουν αν θα προσφέρουν με την ψήφο τους μια νέα δυναμική και σωτήρια  ευκαιρία στην χώρα, ή θα λειτουργήσουν συναισθηματικά, επαναλαμβάνοντας  έναν ακόμη θρίαμβο των μηχανισμών, που θα είναι όμως η τελευταία αλλά μοιραία πολιτική πράξη στην οποία θα έχουν συμμετοχή και ευθύνη.