ΤΟ ΚΑΦΕ-ΜΠΑΡ-ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ "ΒΙΛΛΑ ΜΠΙΑΝΚΑ"

Η Βίλλα Μπιάνκα σήμερα

Η Βίλλα Μπιάνκα στην δεκαετία του 1980

Ενώ τα συνεργεία των τεχνικών του μειοδότη που ανέλαβε την εκμετάλλευση του ημιυπογείου και μέρους της αυλής του όντως εμβληματικού  κτιρίου της Βίλλας Μπιάνκα εργάζονται πυρετωδώς για να εκμεταλλευτούν την καλοκαιρινή περίοδο, ο Δήμος με ανακοίνωση του μας πληροφορεί ότι τα πάντα αποφασίστηκαν ομόφωνα εδώ και δύο ακριβώς χρόνια, τηρήθηκαν οι προβλεπόμενες διαδικασίες , προκηρύχθηκαν τρεις διαγωνισμοί για να υπάρξει τελικά ανάδοχος, ενώ  στα Μέσα Ενημέρωσης και τα κοινωνικά Δίκτυα, καταγράφονται ήδη κάποιες απορίες, διαφωνίες και καταγγελίες.

Φυσικά τα πράγματα θα πάρουν τον δρόμο τους και το «καφέ- αναψυκτήριο» κατά την τυπική ονομασία του θα λειτουργήσει κατά την προσεχή 5ετία.

Και σιγά σιγά όλα θα ξεχαστούν και το «Βίλλα Μπιάνκα» θα σημαίνει πλέον ένα «καφέ- μπαρ- ρεστοράν»…

Ο πάγκος είναι ήδη έτοιμος και τα τρραπέζια παίρνουν την θέση τους

Ο Απ. Παπαγιαννόπουλος Διευθυντής Αρχιτεκτονικού του Δήμου, ένας από τους πρωτεργάτες της μάχης που δόθηκε από τις αρχές της δεκαετίας του 1980,για  να διασωθεί το λαμπρό αρχιτεκτονικό κτίσμα από την καταστροφή που επέφεραν η εγκατάλειψη , κυρίως όμως η εγκληματική επέμβαση των ιδιοκτητών, που υπονόμευσαν το κτίριο εσωτερικά, ώστε να καταρρεύσει, διεκτραγωδεί και καταγγέλλει την απόφαση να ενοικιαστεί ο χώρος για να λειτουργήσει ένα καφέ-μπαρ Αναψυκτήριο και μάλιστα με αυτό το εξευτελιστικό μίσθωμα των 5.500 ευρώ τον χρόνο.

Εργασίες και στο πράσινο. Τί σημαίνει αυτό;

Βίλλα Μπιάνκα δεκαετία 1990.Ένα διαλυμένο κέλυφος

Ο ίδιος πρωταγωνίστησε και αργότερα όταν μετά τις αποτυχημένες προσπάθειες εξαγοράς με την βοήθεια και την συμπαράσταση της Μελίνας Μερκούρη, προέκυψε την επομένη δεκαετία, η «χαμένη ευκαιρία» της «Πολιτιστικής Πρωτεύουσας» να πραγματοποιηθεί  καταρχήν η μελέτη αποκατάστασης του κτιρίου, υπό την εποπτεία του Ν. Μουτσόπουλου και στην συνέχεια να αγοραστούν το κτίριο και ο περιβάλλον χώρος, με χρηματοδότηση του Δήμου από την Πολιτιστική Πρωτεύουσα που ενέταξε το έργο στο Πρόγραμμα Τεχνικών Έργων .

Η μελέτη και το έργο αποκατάστασης βραβεύτηκαν στην συνέχεια με το διεθνές Βραβείο  «EUROPA NOSTRA» και η Θεσσαλονίκη επανάκτησε ένα από τα λαμπρότερα μνημεία της νεότερης πολιτιστικής της κληρονομιάς.

Όλα αυτά που  μπορούν να αποτελέσουν το περιεχόμενο ενός εντυπωσιακού χρονικού, κατέληξαν σε ένα ακόμη «καφέ-μπαρ-ρεστοράν από τα χιλιάδες που λειτουργούν ήδη στην πόλη.

Διαφεύγει όμως και μια ακόμη πιο θλιβερή πτυχή της ιστορίας αυτής.

Η Δημοτική Πινακοθήκη με έργα κυρίως Θεσσαλονικέων ζωγράφων, όπου κυριαρχεί η  μεγάλή συλλογή χαρακτικών, που δημιούργησαν ο Κωστής Μοσκώφ και ο Κώστας Λαχάς,, στεγαζόταν στρυμωγμένη σε ένα μικρό δωμάτιο στον όροφο του κτιρίου της ΧΑΝΘ όπου λειτουργούσε η Δημοτική Βιβλιοθήκη, με τους πίνακες της να κοσμούν τους διαδρόμους της Βιβλιοθήκης και τα γραφεία των Δημάρχων, των Αντιδημάρχων και άλλων αξιωματούχων του Δήμου.

Προς τα τέλη της θητείας του Δημάρχου  Θεοχάρη Μαναβή  ολοκληρώθηκαν οι ενέργειες ώστε η Δημοτική Πινακοθήκη να ανασάνει και να αποκτήσει δικούς της χώρους στεγαζόμενη στο διατηρητέο κτίριο  -Βίλλα Μορντώχ- της γωνίας Βασ. Όλγας και 25^ης Μαρτίου, με στόχο να επεκταθεί στα κτίρια του ΙΚΑ που συνορεύουν με το νεοκλασσικό.

Υλικά διαμόρφωσης χώρων μέσα στο πράσινο

Έγιναν τα λαμπρά εγκαίνια , η πόλη αντιλήφθηκε ότι υπάρχει και μια Δημοτική Πινακοθήκη. Αλλά μέχρι εκεί, για να ακολουθήσουν αφενός η αδιαφορία του Δήμου να εντάξει στο πρόγραμμα της «Πολιτιστικής Πρωτεύουσας» το έργο μιας νέας σύγχρονης Πινακοθήκης και τελικά, το χειρότερο, να εξοριστεί στο όμορφο, άλλα τελείως ακατάλληλο διατηρητέο , στην Βίλλα Μπιάνκα.

Πιστεύω ότι δεν υπήρξε έκτοτε κανένα ουσιαστικό ενδιαφέρον  για την ανάπτυξη της εκτός από την φιλοξενία εκδηλώσεων-εκθέσεων.

Και τώρα έρχεται το «καφέ-μπαρ-ρεστοράν» να διεκδικήσει τον χώρο.

Αλήθεια είχε ο Δήμος τόση μεγάλη ανάγκη τα 5.500 ευρώ τον χρόνο, ώστε να αποδεχθεί μια τέτοια αλλοίωση του μοναδικού αυτού κτιρίου, και την υποβάθμιση της Δημοτικής Πινακοθήκης;

Η πόλη είναι γεμάτη από χώρους που ο Δήμος ενοικιάζει για να τοποθετηθούν τραπεζοκαθίσματα –αλήθεια πόσες χιλιάδες είναι και τι έσοδα αποδίδουν;-ώστε να μην υποχρεωθεί να καταφύγει σε αυτήν την ενέργεια.

Απέναντι στην ιστορία της πόλης , στους αγώνες της και τελικά την μεγάλη της νίκη , να αποκτηθεί η Βίλλα Μπιάνκα και να αποκατασταθεί το κτίριο, τα τραπεζοκαθίσματα που απλώνονται τώρα παντού, θα είναι μάρτυρες της αδιαφορίας, της μικρόνοιας και της ασέβειας προς την ιστορίας και την πολιτιστική της κληρονομιά.

Και λυπάμαι που θα το πω. Καμιά ομοφωνία, κανενός Δημοτικού Συμβουλίου και καμιάς Οικονομικής Επιτροπής δεν μπορεί να τα εξαλείψει

Υ.Γ.

Λυπάμαι πραγματικά γιατί χρησιμοποίησα μια τόσο αυστηρή γλώσσα για να εκδηλώσω την διαφωνία μου.

Πέρασα όμως πολύ δύσκολες στιγμές τόσο ως Αντιδήμαρχος Θεσσαλονίκης, όσο και ως Αντιπρόεδρος του Δ.Σ. της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας, αγωνιζόμενος σκληρά μαζί με πολλούς άλλους να διασώσουμε την Βίλλα Μπιάνκα και στην συνέχεια να εξασφαλίσουμε την χρηματοδότηση από την Πολιτιστική Πρωτεύουσα, ώστε η Θεσσαλονίκη να μην υποστεί τελικά την μεγάλη ήττα της απώλειας αυτού του λαμπρού κτίσματος.

Στα χρόνια που διαρκεί αυτή η ιστοσελίδα "Επίκαιρα Σημειώματα", περιέγραψα με κάθε λεπτομέρεια αυτήν την διαδρομή.