Επίκαιρα Σημειώματα

Καλά Χριστούγεννα Εύχομαι εγκάρδια σε όλους τους φίλους Την Χαρά των Χριστουγέννων Και ένα 2018 με Ελπίδες, Αισιοδοξία, Αλληλεγγύη, Ανοχή και Ειρήνη Έναν καλύτερο χρόνο για όλους, για την πόλη και την πατρίδα.

Το Άλμπουμ των φωτογραφιών  1899-1925 Είχα υποσχεθεί να επανέλθω στην «ιστορία» του Λευκώματος με τις δεκάδες παλιές φωτογραφίες (1899- 1925) από την Ευρώπη και την Ανατολή – με αφορμή το παλιό Εργοστάσιο Κεραμοποιίας των Αλλατίνη- σε ένα επόμενο Σημείωμα μου. Παρ όλο ότι οι δύο πρωταγωνιστές, αυτός που χάρισε το Λεύκωμα και εκείνη που το γέμισε με τις καρτ- ποστάλ που της έστελνε, δεν υπάρχουν πλέον, ούτε ως απόγονοι, ούτε ως ονόματα, αποφάσισα να σεβαστώ την μνήμη τους και να μην δημοσιοποιήσω αυτά που η μικρή έρευνα ανέδειξε. Θα κλείσω αυτό το κεφάλαιο λοιπόν με μερικές φωτογραφίες, από την Κωνσταντινούπολη, την Σμύρνη, την Αλεξανδρούπολη και την Φιλιππούπολη. 1902 ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ ΠΑΝΟΡΑΜΙΚΗ ΑΠΟΨΗ ΤΟΥ ΒΟΣΠΟΡΟΥ 1901 . ΣΜΥΡΝΗ ΣΙΔ. ΣΤΑΘΜΟΣ- Ο ΠΥΡΓΟΣ ΤΟΥ ΡΟΛΟΓΙΟΥ 1902 ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ . ΤΟ ΧΡΥΣΟΥΝ ΚΕΡΑΣ 1901 ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ- ΓΛΥΚΑ ΝΕΡΑ 1902 ΦΙΛΙΠΠΟΥΠΟΛΗ- ΠΛΟΒΝΤΙΒ- ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΟΨΗ 1902. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ- ΤΟ ΠΑΛΑΤΙ ΤΟΥ ΣΟΥΛΤΆΝΟΥ...

Η φωτογραφία του Εργοστασίου έχει την δική της ιστορία.Βρισκόταν σε ένα Άλμπουμ φωτογραφιών του τέλους του 19ου και των αρχών του 20ου αιώνα, από το 1899 έως και το 1905, χαρισμένο στην Λουίζα Μύλλερ, ανώτερο στέλεχος της Ανώνυμης Εταιρίας, στο οποίο η Μύλλερ τοποθετούσε τις Κάρτ Ποστάλ που της έστελναν από τις πόλεις της Ευρώπης, της Ελλάδας και της Ανατολής  Μια επιλογή από αυτές τις φωτογραφίες θα παραθέσω στο κείμενο που ακολουθεί.         Μια «αναβάθμιση» της οικονομικού  και κοινωνικού επιπέδου της  ζωής, μας οδήγησε το 1956 σε μια νέα κατοικία στην οδό Ιατρού Ζάννα, λίγο παραπάνω από το σπίτι του Διονύση Σαββόπουλου.      Αφήσαμε το δωμάτιο –από τα 24-, όπου έμενε όλη η οικογένεια στην γιγαντιαία  εξοχική κατοικία του  εκσυγχρονιστή Δημάρχου Θεσσαλονίκης (1893-1908) του Ντονμέ Αχμέντ Χαμντί Μπέη, στη στάση Κυβερνείο, πάνω στο χείλος του «χειμάρρου Κυβερνείου»  ακριβώς δίπλα στην γέφυρα της Βασ. Όλ...

Πριν λίγες ημέρες στις  13 Νοεμβρίου συγκεκριμένα, έγραψα ένα Σημείωμα με τίτλο «Έργα Ανάπλασης και «έργα» Εγκατάλειψης». Ανάμεσα σε αυτά τα δεύτερα μνημόνευα και την παιδική χαρά που βρίσκεται στην γειτονιά μου, δίπλα στον Άγιο Ελευθέριο και το Δημοτικό Σχολείο. Είχε ξηλωθεί πριν από μήνες η  παλιά κατασκευή και ο εξοπλισμός, που είχαν προ πολλού καταστραφεί και αλλοιωθεί σε επικίνδυνο για παιδιά βαθμό και όλα έδειχναν ότι επιτέλους  μια νέα παιδική χαρά, σύγχρονη και εξοπλισμένη θα την διαδεχόταν. Οι μήνες όμως περνούσαν και τίποτε δεν έδειχνε ότι οι αναγκαίες εργασίες κάποτε θα αρχίσουν.  Έστω με μια ενημερωτική πινακίδα του Δήμου. Το χειρότερο ήταν ότι η ανασκαμμένη παιδική χαρά, καθώς παρέμενε ανοικτή , είχε μετατραπεί σε χώρο κινδύνων για τους μικρούς μαθητές του παρακείμενου σχολείου, που συνέχιζαν να την επισκέπτονται. Και έτσι συμπεριέλαβα και την παιδική χαρά στα «Έργα» Εγκατάλειψης…. Ώσπου προχθές περνώντας από έξω διέκ...

Στην περιοχή του Ντεπό μετακόμισα  τον Φεβρουάριο του 1974, με λίγα λόγια πριν από μισό περίπου αιώνα. Δίπλα ακριβώς από την  τότε Ναυτική Διοίκηση Βορείου Αιγαίου και απέναντι από την Βίλλα Αλατίνη,  με τους μεγάλους κήπους  και τα χαρακτηριστικά γιγαντιαία πεύκα της. Ούτε τότε ούτε και σήμερα θα μπορούσες να βρεις έστω και ένα κατάστημα των καθημερινών αναγκών ενός νοικοκυριού. Έπρεπε να κατηφορίσεις προς τα κάτω προς την  Βίλλα Μπιάνκα για μπακάλικο, μανάβικο, ψιλικατζίδικο, φούρνο, περίπτερο.. Θα αργήσουν πολύ να εμφανιστούν τα Σούπερ Μάρκετ.. Η Βασ. Όλγας ήταν τότε διπλής κατεύθυνσης. Για την δουλειά μου με βόλευε εξαιρετικά αυτό. Πρόλαβα ακόμη και τότε μερικές από τις πανέμορφες κατοικίες του τέλους του 19 ου αιώνα και των αρχών του 20 ου . Αυτά τα «αρχοντικά» που αργότερα βαφτίσαμε «διατηρητέα», για να δούμε να εξαφανίζονται σιγά-σιγά και στην θέση τους να κτίζονται οι γνωστές πολυκατοικίες. Έτσι αυτή η διαδρομή, ήταν σχεδόν ...

ΤΕΤΑΡΤΗ 8 ΝΟΕΜΝΒΡΙΟΥ  2017 ΣΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΕΝΟΣ ΚΑΦΕ ΣΤΗΝ ΚΟΜΟΤΗΝΗ Και λίγες ημέρες μετά... ΤΡΙΤΗ 12 ΝΟΜΕΒΡΙΟΥ 2017 ΣΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΕΝΟΣ ΦΑΡΜΑΚΕΙΟΥ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ...

Εδώ και μέρες παρακολουθώ με έκπληξη την εικόνα που διαμορφώνει ένα έργα ανάπλασης, έστω και μικρής εμβέλειας, ένα έργο γειτονιάς. Ίσως γιατί στην περιοχή που ζω από το 1974, δεν είδα να εκτελείται κάποιο δημοτικό έργο, που θα άλλαζε την όψη μιας μικρής έστω περιοχής, αλλά ταυτόχρονα και τις συνθήκες της ζωής των κατοίκων της. Τελευταίο χαρακτηριστικό γεγονός του πώς αντιμετωπίζεται από τον Δήμο η  περιοχή Βασ. Όλγας Αγίου Ελευθερίου, η κατασκευή των πεζοδρομίων επί Δημαρχίας Β. Παπαγεωργόπουλου. Τα καινούργια πεζοδρόμια, με όλες τις αδυναμίες τους, έφτασαν μέχρι την διασταύρωση Βασ. Όλγας και Δελφών και εκεί σταμάτησαν. Μέχρι τα όρια του Δήμου Θεσσαλονίκης, μέχρι την οδό Αιγαίου, η κατάσταση παραμένει όπως την πρωτογνώρισα. Δηλαδή ό,τι κατασκεύασε το ιδιωτικό ενδιαφέρον, οι εργολαβίες κατά την ανέγερση των πολυκατοικιών, επίστρωση συνήθως με τις γνωστές τετράγωνες τσιμεντένιες πλάκες. Ένα ενδιαφέρον μωσαϊκό, πλάκες, μπετόν, χαλίκι, χώμα, διαβρωμένα και καταστ...