Επίκαιρα Σημειώματα

Όσοι παρακολούθησαν ζωντανά την απροσδόκητη εξέλιξη, το θρίλερ της ψηφοφορίας στην Βουλή των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ πάνω στο σχέδιο «Πόλσον» της κυβέρνησης ΜΠΟΥΣ, τις δραματικές αντιπαραθέσεις, τον υπόγειο πόλεμο Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικανών, την ισχυρή αμφισβήτηση του σχεδίου και τις αντίστοιχες καταγγελίες, και τελικά την απόρριψη του, την αμηχανία του Προεδρείου και την σε Real Time την δραματική κατάρρευση της Wall Street, αντιλήφθηκαν χωρίς να είναι ειδικοί,, ότι εκείνο που κατέρρεε μπροστά στα μάτια τους ,παρασύροντας σε μια άνευ προηγουμένου δίνη την παγκόσμια οικονομία, δεν ήταν παρά το καπιταλιστικό μοντέλο ανάπτυξης, η απεριόριστη και ανεξέλεγκτη ελευθερία – και αφελής λατρεία- των αγορών, σε μια έκταση που άφησε άναυδους αναλυτές, πολιτικούς, υποστηρικτές και κατηγόρους. Εκείνο όμως που τώρα προκύπτει και έχει πρωταρχική σημασία, για την Ευρώπη και φυσικά και την χώρα μας, είναι το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι η κρίση βρίσκεται πλέον «εντός των τειχών» της Ευρώπης. Δεν επ

Όσοι Έλληνες περίμεναν ότι ο πρωθυπουργός θα χρησιμοποιούσε το βήμα της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματός του, για ασχοληθεί σοβαρά με τα επείγοντα προβλήματα της κοινωνίας και την πορεία της χώρας και κυρίως να παρουσιάσει κάποια σαφή και συγκεκριμένη πρόταση αντιμετώπισης της επερχόμενης διεθνούς οικονομικής καταιγίδας, ασφαλώς απογοητεύτηκαν. Φαντάζομαι βέβαια ότι θα επρόκειτο για εκείνους τους ελάχιστους σοβαρούς ανθρώπους, που συνεχίζουν να ελπίζουν ότι η τρέχουσα πολιτική στην χώρα, μπορεί να δει πέρα από την μύτη της και κυρίως πέρα από τα προβλήματα που απειλούν την δική της επιβίωση. Ο πρωθυπουργός προσήλθε στην συνεδρίαση της Κ.Ε. με ένα και μοναδικό σκοπό, να απευθυνθεί στο εσωτερικό του κόμματός του και να «λύσει» τις διαφορές του με τους «αντάρτες» , παρά τις εκτιμήσεις των προηγούμενων ημερών όταν τα κορυφαία στελέχη της κυβέρνησης του δήλωναν ότι «η Ν.Δ. είναι ανοικτό φιλελεύθερο δημοκρατικό κόμμα, όπου όλοι εκφράζουν ελεύθερα τις απόψεις τους».. Κι όμως. Δεν μπορώ να θυμ

Στην στήλη «ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ» του «Αγγελιοφόρου», ο Νίκος Φωτίου συνδιαλέγεται με την …σκυλίτσα του «Χοπ» για την μετεγκατάσταση της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης…. Μεταφέρω εδώ έναν «μονόλογο» της Χοπ, όταν η "συζήτηση" φτάνει στο κρίσιμο σημείο: «Καλά σας ξέρω εσάς του επαρχιώτες Θεσσαλονικιούς. Τώρα θα αρχίσετε άλλοι να λέτε για την Σίνδο, άλλοι για τους Λαχανόκηπους, άλλοι για δίπλα στα οικοπεδάκια τους. Θα συζητάτε και θα ξανασυζητάτε, θα μαλώνετε και θα μαλλιοτραβιέστε, θα καταγγέλλετε και θα αποχωρείτε και στο τέλος η Έκθεση θα μείνει εκεί που είναι για τα επόμενα είκοσι χρόνια. Στο τέλος θα απαξιωθεί και δεν θα έχει κανένα νόημα η μετακομιδή ενός πτώματος. Μετά θα γκρεμίσουν τα άχρηστα κτίρια και θα κτίσουν πολυκατοικιάρες και εμπορικά κέντρα». Ξεπερνώ την ιδιαίτερη και καυστική γλώσσα του Ν. Φωτίου και μένω στην ουσία των όσων βάζει στο «στόμα» της Χοπ. Δεν αμφισβητώ το αυθόρμητο ερώτημα που γεννά η επιλογή αυτής της αφορμής ,για να ασχοληθώ με το θέμα της μετεγκατάστασ

Αυτές οι τελευταίες δημοσκοπήσεις, που θα απασχολήσουν τα κόμματα- κυρίως- αλλά και τους αναλυτές και πολιτικούς σχολιαστές περιλαμβάνουν και δύο δευτερεύοντα στοιχεία, τα οποία νομίζω πως έχουν ένα ξεχωριστό ενδιαφέρον. Το πρώτο αφορά στην σταδιακή μείωση της απήχησης του ΣΥΝ και την εγκατάλειψή του από ψηφοφόρους κυρίως του ΠΑΣΟΚ. Φυσικό θα μου πείτε, αφού η εκπληκτική άνοδος του ΣΥΝ, συνδυάστηκε με τα προβλήματα του ΠΑΣΟΚ και την εξ ίσου μεγάλη καθίζηση της απήχησης του ,για λόγους που οι αναλυτές έχουν νομίζω εξονυχιστικά ερευνήσει και δικαιολογήσει. Θα κάνω όμως δυο τρείς σκέψεις πάνω σ αυτό, ακόμη και αν κινδυνεύω να επαναλάβω γνωστά πράγματα χρησιμοποιώντας τα ευρήματα της ALCO, που λίγο πολύ εμφανίστηκαν σε όλες τις εφτά τελευταίες έρευνες. Η πρώτη. Αποδεικνύεται νομίζω ότι ο ΣΥΝ δεν αξιολόγησε σωστά και έγκαιρα, πως ο κόσμος, που έστω και πρόσκαιρα κατέφυγε στον ΣΥΝ, είχε μια δική του πολιτική κουλτούρα, διαφορετική ασφαλώς από την παγιωμένη των σταθερών ψηφοφόρων του

Το λιγότερο θα ήταν να χαρακτηριστούν ως «ατυχή» τα παραδοσιακά Σαββατοκύριακα των Κ. Καραμανλή και Γ. Παπανδρέου στην Θεσσαλονίκη. Για τον πρώτο αποδείχτηκε ήδη ότι το απίστευτο πολιτικό του λάθος είχε και συνεχίζει να έχει συνέπειες, που ούτε ο ίδιος ούτε οι επικοινωνιακοί του σύμβουλοι είχαν συλλάβει, ή υποπτευθεί. Για τον δεύτερο θα φανεί σε βάθος χρόνου, εφ όσον συνεχίσει πάνω στην ίδια κατεύθυνση και επιλογή. Και η εκτίμηση αυτή σε τίποτε δεν επηρεάζεται από το πρόσφατο «ευχάριστο νέο» της Metron Analysis. Ο Κ. Καραμανλής δεν υπολόγισε σωστά το «βάρος» της κοινωνικής αγανάκτησης και του προβληματισμού της κομματικής του βάσης. Και ανέλαβε να σηκώσει προσωπικά στους ώμους του το βαρύ κλίμα ,την απογοήτευση και την οργή των οπαδών της Νέας Δημοκρατίας. Αλλά είτε το βάρος ήταν πολύ μεγαλύτερο απ ότι υπολόγισε, είτε οι ώμοι του ήταν τελικά πολύ πιο αδύνατοι απ ότι εκτιμήθηκαν, η Κυριακή της συνέντευξης εξελίχθηκε σε ένα προσωπικό Βατερλό ειδικά για τα ηθικοπολιτικά συνθήματα για τη

« Η θέση και η πολιτική βούλησή μου είναι ότι η Έκθεση πρέπει να μετεγκατασταθεί εκτός κέντρου Θεσσαλονίκης, σε χώρο κατάλληλο για την αποστολή και την μελλοντική προοπτική της και ο χώρος που κατέχει σήμερα να αναπλαστεί σε μητροπολιτικό πάρκο». Ήταν ασφαλώς μια απροσδόκητη εξέλιξη- θετική φυσικά- στο κρίσιμο ζήτημα που έθετε εδώ και πολύ καιρό τόσο η επιχειρηματική κοινότητα, όσο και οι φορείς της πόλης,, αλλά και η ΔΕΘ ΑΕ, ο ένας από τους δύο φορείς της Έκθεσης. Δηλαδή στην επείγουσα ανάγκη εκσυγχρονισμού της Διεθνούς Έκθεσης, με σκοπό να καταστεί ουσιαστικό εργαλείο οικονομικής ανάπτυξης. Ήταν φυσικό να αναζητούνται κάποια διέξοδα, μια και οι εξαγγελίες και οι προσδοκίες ανάδειξης της Διεθνούς Έκθεσης σε «εθνικό εκθεσιακό φορέα» ναυάγησαν στην λιμνοθάλασσα του συγκεντρωτικού μας κράτους και το εκσυγχρονιστικό πείραμα της διάσπασής της δε δύο φορείς, που θα αναπτυσσόταν δια του Χρηματιστηρίου, αποδείχτηκε το λιγότερο λάθος. Μας απέμειναν οι κρατικοί οργανισμοί να κρατούν «ζωντανή»,

Ο Ιερός μήνας των Μουσουλμάνων, το Ραμαζάνι ξεκίνησε αυτόν τον μήνα και με αφορμή αυτό δύο κρίσιμα ζητήματα έρχονται στο προσκήνιο και ζητούν απαντήσεις από την Θεσσαλονίκη. Τι θα κάνουμε επιτέλους για τους χώρους προσευχής και ταφής των Μουσουλμάνων που ζουν και εργάζονται στην Θεσσαλονίκη και την ευρύτερη περιοχή, των προσφύγων και μεταναστών δηλαδή, που προέρχονται κυρίως από τις ασιατικές και αφρικανικές χώρες. Είναι εκπληκτικό πως σ αυτήν την πόλη με την γνωστή πολυπολιτισμική παράδοση, με την σημερινή κοινωνική σύνθεση, και κυρίως με τον στρατηγικό- έστω και στα χαρτιά- στόχο, να εξελιχθεί σε αναπτυξιακό κέντρο, στην “πρωτεύουσα των Βαλκανίων” όπως συνηθίσαμε να λέμε, κρύβουμε κάτω από το χαλί, αγνοούμε, για να μην πω φοβόμαστε να θέσουμε δημόσια τα πρωταρχικά αυτά ζητήματα. Ζητήματα συνδεδεμένα με τον χαρακτήρα της πόλης, με την σύγχρονη ευρωπαϊκή πραγματικότητα, όπου τα ανθρώπινα δικαιώματα και ο σεβασμός των μειονοτήτων αποτελούν κατάκτηση και με την επείγουσα ανάγκη της Θεσσ

Τα νέα για την Κορώνεια ακούγονται κατ αρχήν ευχάριστα. Φυσικά δεν εννοώ την σημερινή εικόνα της Λίμνης- ποιας λίμνης;- που ουσιαστικά έχει φέτος το καλοκαίρι εξαφανιστεί τελείως. Αναφέρομαι στις εξαγγελίες του φορέα διαχείρισης των λιμνών Κορώνειας- Βόλβης, σύμφωνα με τις οποίες στις προσεχείς ημέρες υπογράφεται η σύμβαση ανάθεσης του πρώτου από τα έργα που προβλέπει το σχετικό σχέδιο διάσωσης και αποκατάστασης της Λίμνης, δηλαδή της κατασκευής της ενωτικής τάφρου, που προβλέπεται να διαχειριστεί τα νερά δύο ρεμάτων στο Σχολάρι και τα Λαγκαδίκια και να τροφοδοτήσει την Λίμνη. Το άλλο σημαντικότατο έργο της κατασκευής λιμνοδεξαμενών καθαρισμού των αποβλήτων του Λαγκαδά φαίνεται πως βρίσκεται ακόμη στην αοριστία. Ποιο όμως είναι το κρίσιμο πρόβλημα, που δεν λαμβάνεται υπ όψιν; Και όχι μόνο αυτό, αλλά όπως υποστηρίζουν οι επιστήμονες, αυτή ακριβώς η φάση των εργασιών και εξ αιτίας τους μπορεί να επιδεινώσει την κατάσταση στην Λίμνη; Είναι αναμφίβολα η εις βάθος μόλυνση του πυθμένα