Επίκαιρα Σημειώματα

Ξεχάστηκε το κατσικάκι , ξεχάστηκαν τα «δομημένα ομόλογα», ξεχάστηκε η Ιστορία της Στ΄ Δημοτικού. Μας προέκυψε ο τραγικός ο συγκλονιστικός όντως θάνατος του νεαρού, στην σύγκρουση των «φιλάθλων» Παναθηναϊκού- Ολυμπιακού. Προέκυψε δηλαδή το «αίμα», κατά την χυδαία ορολογία, που καθορίζει τις προτεραιότητες και τα ενδιαφέροντα των Μέσων, και κυρίως των τηλεοπτικών.. Μπαίνουμε στην Μεγάλη Εβδομάδα, και απ΄ ότι φαίνεται θα είναι όντως μια εβδομάδα «παθών», όχι του Θεανθρώπου, αλλά των απλών ανθρώπων, που θα βομβαρδιστούν για άλλη μια φορά από τα απερίγραπτα «παθήματα» της ελληνικής πολιτικής και της κοινωνίας. Και να ήταν μόνο αυτά; Ακούς τα επιχειρήματα, τις δικαιολογίες, τα «νέα μέτρα» για την προστασία των συνταξιούχων, ή των φιλάθλων, ή των καταναλωτών και εξοργίζεσαι γιατί σε ελάχιστα λεπτά ανακαλύπτεις ότι τα μέτρα αυτά ισχύουν από χρόνια, ως νόμοι, ως διαδικασίες, ως κανονισμοί, που όμως ποτέ δεν εφαρμόζονται. Απλώς προηγείται κάθε φορά ένας «επικοινωνιακός βομβαρδισμός», μια βαρύ

Ένας πόλεμος, άγριος και αιματηρός, μαίνεται στο παγκόσμιο χωριό των Blogers. Το ένα μετά το άλλο τα πιο ενδιαφέροντα Blogs αποσύρονται από την κυκλοφορία, πιθανόν πρόσκαιρα, πιθανόν θα επανέλθουν με διαφορετικό όνομα και διεύθυνση. Ο λόγος; Το θαυμαστό αυτό μέσο, προσέλκυσε έναν απίθανο κόσμο κάτι περίεργους τύπους, που δεν έχουν τίποτε να πουν, έχουν όμως μια ακόρεστη δίψα να «σχολιάσουν» τις ιδέες ,τις ευαισθησίες, ακόμη και τις προσωπικές αποκαλύψεις των άλλων, με τον πιο χυδαίο, συχνά γελοίο τρόπο, πάντοτε προσβλητικό, πάντοτε εκτός θέματος, διαστρεβλώνοντας αυτά που διαβάζουν, ερμηνεύοντας τα αυθαίρετα, φέρνοντας τα στα μέτρα τους. Θρονιάζονται στις στήλες των σχολίων κάνουν κατοχή, ανοίγουν συχνά έναν εμφύλιο μεταξύ τους, και στην ουσία τινάζουν στον αέρα τον χαρακτήρα του συγκεκριμένου Blog. Τελευταίο θύμα τους ο Νίκος Δήμου, που με μια λιτή δήλωσή του ανέστειλε σήμερα την λειτουργία του doncat, το γνωστό του blog με τους εκατοντάδες σχολιαστές και χιλιάδες επισκέπτες.

Ειλικρινά, τα έχω λίγο χαμένα, μ αυτήν την απίθανη εξέλιξη, ή μάλλον την ακινησία στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Μια απεργία συνεχίζεται με ένταση και όπως φαίνεται με αποφασιστικότητα εδώ και καιρό, το Θέατρο φυτοζωεί, Διοικητικό Συμβούλιο δεν υπάρχει και δεν διορίζεται, ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής κρύβεται πίσω από την απουσία Διοίκησης, το Υπουργείο σιωπά. Τι διάολο συμβαίνει τέλος πάντων; Διαφωνίες και συγκρούσεις επιρροής στο παρασκήνιο του ΥΠΠΟ; Κάποια στιγμή, παρακολουθώντας μισόλογα, αλληλοκατηγορίες, γελοίες συμπεριφορές, ανάξιες για πολιτικά στελέχη, το πίστεψα. Αλλά τώρα καταλήγω πως μάλλον η απάντηση όλης αυτής της απίστευτης ιστορίας, πρέπει να αναζητηθεί στην ίδια την απεργία και στον φόβο τι θα σημάνει η αποδοχή των αιτημάτων των εργαζομένων στο ΚΘΒΕ. Τι θα σημάνει θεσμικά για ένα ευρύτερο κύκλο κρατικών πολιτιστικών οργανισμών (Εθνικό, Λυρική κλπ), τι θα σημάνει οικονομικά για το ίδιο το Κρατικό Θέατρο, που εδώ και χρόνια ταλαιπωρείται οικονομικά γιατί οι αρμόδι

Ξεκαθαρίζω την θέση μου. Δεν το διάβασα. Και έχω μια αρχή, αποτέλεσμα πικρής εμπειρίας μου σε πολλά και διάφορα. Εφ όσον δεν έχω πλήρη καθαρή προσωπική γνώση των πραγμάτων να είμαι επιφυλακτικός. Παρακολούθησα όμως την «συζήτηση» γύρω από το μεγάλο αυτό ζήτημα. Ελπίζοντας να καταφέρω να έχω μια γενική εικόνα , να αντιληφθώ τα σημεία που προκάλεσαν τον θόρυβο, να ακούσω τις απόψεις των συγγραφέων, των ιστορικών, των δασκάλων. Συμπέρασμα; άλλη μια απογοήτευση, συνοδευόμενη από οργή, για την αδυναμία αυτής της χώρας να διαχειριστεί με νηφαλιότητα ένα καίριο ζήτημα. Πρώτα πρώτα. Είναι μια πραγματική τραγωδία για την χώρα αυτήν, ότι η ενημέρωση της σε ζητήματα σοβαρά που αφορούν στην ζωή της γίνεται σχεδόν αποκλειστικά από την τηλεόραση, από αυτήν την συγκεκριμένη τηλεόραση και την άθλια ελληνική πατέντα των παραθύρων. Όπου έχουν καταλάβει κατ αρχήν μόνιμη θέση γνωστοί σχολιαστές, κραυγαλέοι, φιλοπόλεμοι, ανταγωνιστικοί μεταξύ τους. Προσκεκλημένοι, οι γνωστοί τύποι της πολιτικής, των πανεπ

Με την κατάσταση, που επικρατεί σήμερα στα πολιτιστικά πράγματα της πόλης, το λιγότερο που θα ζητούσε κανείς θα ήταν να στρέψουμε το βλέμμα προς την SIBIU της Ρουμανίας την πόλη που φέτος είναι η Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης. Βρισκόμαστε και πάλι στην δίνη μιας οδυνηρής εσωστρέφειας, που καθώς συνεχίζεται συμπαρασύρει και διαλύει την αξιοπιστία, την σοβαρότητα, ακόμη και την εντιμότητα των προσώπων που πρωταγωνιστούν, έστω και δια της σιωπής τους, καθώς θέλοντας και μη θέλοντας, είναι οι πρωταγωνιστές, ή πάντως οι παίκτες αυτού του μικροπολιτικού παιχνιδιού, που παίζεται εδώ και λίγο καιρό στην πόλη. Τα καθημερινά δημοσιεύματα, οι πληροφορίες, οι υπαινιγμοί, τα παραπολιτιστικά και παραπολιτικά σχόλια δηλητηριάζουν για άλλη μια φορά την ατμόσφαιρα, θίγουν υπολήψεις, πλήττουν την εικόνα της πόλης. Καθώς η SIBIU συμπλήρωσε τον τρίτο μήνα της ως Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης, έχει νομίζω ενδιαφέρον να δούμε πως οι αρμόδιες αρχές και ο σχετικός με την οργάνωση του θεσμού φορέα

Οι ανακοινώσεις του Υπουργείου Πολιτισμού για την προώθηση μιας πολιτικής υποδομών και πολιτιστικών θεσμών, εξειδικεύτηκαν κάποια στιγμή με την εξαγγελία μεγάλων διεθνών καλλιτεχνικών εκδηλώσεων, όπως τα Ευρωπαϊκά Βραβεία Θεάτρου, η Fotobiennale ,η Μπιενάλε Εικαστικών. Εκδηλώσεις που εκτός των άλλων υπηρετούν και την επείγουσα ανάγκη εξωστρέφειας, που πρέπει να χαρακτηρίζει πλέον την πολιτιστική δραστηριότητα της Θεσσαλονίκης. Κανείς δεν μπορεί λογικά να αμφισβητήσει την σημασία των ανακοινώσεων αυτών. Οι ρυθμοί όμως στην διαδικασία υλοποίησης και η έλλειψη συνέπειας γεννούν ήδη σαφείς και δικαιολογημένες αμφιβολίες. Χρειάστηκαν τρία χρόνια για να ανακαλυφθεί το αυτονόητο και πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις, η προγραμματισμένη για τον Απρίλιο φέτος και άριστα προετοιμασμένη Fotobiennale, αναβάλλεται για τον επόμενο χρόνο. Στον ορίζοντα ανατέλλει δειλά και η απειλή ματαίωσης και των Ευρωπαϊκών Βραβείων Θεάτρου, αφού δεν διορίζεται Διοικητικό Συμβούλιο, το άλλοθι για την μη προώθηση των αιτ

Υποδομές - Το κτιριακό πρόγραμμα αποτέλεσε το επίκεντρο του ενδιαφέροντος του «Θεσσαλονίκη ‘97». Μετά από μελέτες βιωσιμότητας και την αναθεώρηση αρκετών σχεδίων, προέκυψε ένα πρόγραμμα 310 έργων. Ο αρχικός προϋπολογισμός του ήταν περίπου 66 δισεκατομμύρια δραχμές (190 εκατ. ευρώ). Η αξιολόγηση της εταιρείας Ευρωσύμβουλοι το Μάιο του 1998, περίπου στο μέσον της κατασκευαστικής διαδικασίας, ήταν -για τις μέχρι τότε δαπάνες- 54 δισ. δραχμές (156 εκατ. ευρώ). Το 1998 εκτίμησαν ότι για την ολοκλήρωση των έργων θα χρειάζονταν 232,6 εκατ. ευρώ, και παρουσίασαν τα ακόλουθα τελικά αριθμητικά στοιχεία: - Το πρόγραμμα υποδομών κατανεμήθηκε σε 13 δήμους γύρω από το δήμο Θεσσαλονίκης, ενώ περιελάμβανε επίσης μερικά έργα σε μεγαλύτερη απόσταση, όπως ανακαινίσεις σε μοναστήρια του Αγίου Όρους, βυζαντινά ερείπια και αμφιθέατρα εκτός πόλεως. - Οι συμβάσεις υπεγράφησαν πολύ αργά (η κατασκευή των περισσότερων κτιρίων ξεκίνησε το 1996), γεγονός που συνέτεινε στην απόφαση να χρησιμοποιηθούν διαδικασίες κλ

Το Σάββατο 17 Μαρτίου σε ένα σχετικό "Σημείωμά" μου αναφέρθηκα στην κατάσταση που δημιουργείται στους καλλιτεχνικούς οργανισμούς και την πόλη, εξ αιτίας του μη διορισμού διοικήσεων και διευθύνσεων από το Υπουργείο Πολιτισμού. Το "Σημείωμα" εκείνο τελείωνε ως εξής: «Είναι όντως εκπληκτικό ότι το ΚΘΒΕ ετοιμάζεται να οργανώσει σε ένα μήνα τα Ευρωπαϊκά Βραβεία Θεάτρου, το ΚΜΣΤ την Μπιενάλε του, το Μουσείο Φωτογραφίας την ΦΩΤΟΜΠΙΕΝΑΛΕ, χωρίς διοίκηση και καλλιτεχνικούς διευθυντές. Ποιος αναλαμβάνει την μεγάλη ευθύνη μιας αποτυχίας, ή μιας ανοργανωσιάς, που θα πλήξουν στο ξεκίνημα τους, αυτές τις αναγκαίες για την πόλη και πολλά υποσχόμενες διεθνείς καλλιτεχνικές εκδηλώσεις;» Σήμερα διάβασα στην στήλη του «ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΓΟΣ» και με τον τίτλο «Με μισόλογα» ένα σχόλιο του Τάσου Ρέτζιου, που ομολογώ με προβλημάτισε ιδιαίτερα. Γιατί δεν αναφέρεται στις αυτονόητες ευθύνες των παραγόντων του Υπουργείου Πολιτισμού, για τις καθυστερήσεις στον διορισμό διοικήσεων, αλλά σε ένα κλίμα

Υπάρχει μια αθέατη, αλλά κρίσιμη πλευρά σ αυτήν την ιστορία των διεκδικήσεων και της απεργίας των εργαζομένων στο ΚΘΒΕ, που αξίζει νομίζω να την προσέξουμε. Κι αυτό γιατί αφορά σε ζωτικά χαρακτηριστικά του θεσμικού του πλαισίου και κυρίως στην επιχειρηθείσα το 1994 αλλαγή, με την μετατροπή του ΚΘΒΕ από νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου, σε νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου. Οι βασικές κατευθύνσεις εκείνης της αλλαγής, που πραγματοποιήθηκε εν μέσω οδυνών και συγκρούσεων, ήταν η αποδέσμευση του θεάτρου από τις αγκυλώσεις του δημοσίου λογιστικού, από την νοοτροπία, που καλλιεργήθηκε επί μία τριακονταετία λειτουργίας του, ως δημόσιας κυριολεκτικά υπηρεσίας, από τον όγκο του διοικητικού και τεχνικού προσωπικού, που είχαν συσσωρεύσει δεκαετίες πολιτικών και κομματικών παρεμβάσεων, ώστε να αποκτήσει λειτουργική και παραγωγική ευχέρεια. Για να επιτευχθεί βέβαια τότε η επιδίωξη αυτή του Υπουργείου Πολιτισμού, χρειάστηκαν συμβιβασμοί και συνδιαλλαγές. Έδωσε «γην και ύδωρ» στα διευθυντικά στελέ

Την πληροφορία δημοσιεύει ο «Αγγελιοφόρος της Κυριακής» 18-3-2007. Ο αντιπρύτανης Οικονομικού Προγραμματισμού και Ανάπτυξης, του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Ανδρέας Γιαννακουδάκης δήλωσε ότι το Πανεπιστήμιο θα διεκδικήσει τον χώρο της Διεθνούς Έκθεσης, προκειμένου να στεγαστούν εκεί οι δραστηριότητες της Σχολής Καλών Τεχνών και του Τμήματος Δημοσιογραφίας, αλλά και να «μεταφερθούν εκεί συγκεκριμένα τμήματα τα οποία σχετίζονται άμεσα με τις εικαστικές τέχνες και γενικά τον πολιτισμό». Και συνεχίζει: «Φανταστείτε ένα μεγάλο πάρκο για αναψυχή, χωρίς όγκους τσιμέντου, με πολύ πράσινο, κινηματογράφους, θέατρα, συναυλιακούς χώρους, εκθέσεις, λίγες ήπιες κτιριακές εγκαταστάσεις» Προχώρησε μάλιστα περισσότερο ο Α.Γιαννακουδάκης, λέγοντας ότι το Πρυτανικό Συμβούλιο πρόκειται να αναθέσει μελέτη, προκειμένου να διερευνηθεί ποια από τα υπάρχοντα κτίρια της ΔΕΘ μπορούν να χρησιμοποιηθούν και έδωσε απάντηση στο πρόβλημα σύνδεσης του σημερινού Πανεπιστημιακού campus,ε τους νέους χώρους της επέ

Μια λευκή αφίσα με κόκκινα και μαύρα γράμματα, ταράζει τον ύπνο των υπευθύνων του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης και των πολιτικών στελεχών του ΥΠΠΟ. Παραθέτω εδώ το περιεχόμενό της χωρίς σχόλια. «Τον Μάρτη του 2004 καταλαμβάνοντας το παλιό εργοστάσιο της ΥΦΑΝΕΤ δώσαμε μια υπόσχεση στον εαυτό μας: Να δημιουργήσουμε ένα χώρο που καθημερινά θα αντιστέκεται σ όλες τις μορφές της εξουσίας που μας στραγγαλίζει. Χωρίς ιεραρχία, άτακτα και χωρίς ασφάλεια επιχειρούμε κάθε μέρα το αδύνατο: Να ζούμε και να πράττουμε σύμφωνα μ αυτά που πιστεύουμε. Είναι μακρύς το δρόμος μέχρι να δούμε την κοινωνία που αλληλέγγυα θα αυτοοργανώνει τις ανάγκες και τις επιθυμίες της. Που θα έχουμε αποτινάξει τους ζυγούς του κράτους, της πατριαρχίας και της θρησκευτικής προϊστορίας. Που θα δημιουργούμε τις σχέσεις και τις δομές μιας ελεύθερης ζωής και δεν θα υπομένουμε τις δόσεις και τις ψευδαισθήσεις μιας άθλιας επιβίωσης στα γρανάζια της καπιταλιστικής ευδαιμονίας . Όλα αυτά μπορεί να αργήσουν. Εμείς ως αντιεξου

Παρακολουθώ και εγώ ,σοβαρά προβληματισμένος, αυτά που συμβαίνουν εδώ και μήνες στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και κυρίως τις εξελίξεις του τελευταίου μήνα. Έχω και ένα παραπάνω λόγο για το ενδιαφέρον μου αυτό, μιας και διετέλεσα διοικητικό του στέλεχος για περισσότερο από 15 χρόνια, με διαλείμματα βέβαια, που σημαίνει πως γνωρίζω πολύ καλά την εσωτερική του λειτουργία και κυρίως πολλούς από τους λόγους, που συχνά πυκνά το οδηγούν σε αδιέξοδα όπως τα σημερινά. Αλλά δεν θεωρώ πως αυτά είναι της στιγμής. Εκείνο που γεννά τα πιεστικά ερωτηματικά, είναι η στάση του Υπουργείου Πολιτισμού. Που ενώ γνωρίζει πολύ καλά, πως το αδιέξοδο οφείλεται εν πολλοίς στο κενό εξουσίας, στον μη διορισμό δηλαδή του νέου Διοικητικού Συμβουλίου, αφού η θητεία του προηγούμενου έληξε στις 22 Φεβρουαρίου, δεν κάνει τίποτε για αυτό, σιωπά επιδεικτικά και αφήνει περιθώρια για υπόνοιες περί σκοπιμοτήτων και υστεροβουλιών. Ο διορισμός Διοικητικού Συμβουλίου στο ΚΘΒΕ είναι μια αυτονόητη επαναλαμβανόμενη διαδικασί

Το Δ΄ Μέρος της επίσημης Έκθεσης της «Commission» για την «Θεσσαλονίκη-Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης» ασχολείται με τα θεσμικά ζητήματα της οργάνωσης του φορέα, την δομή των διοικητικών οργάνων, τα προβλήματα του προγραμματισμού και της εκτέλεσης των έργων υποδομής, τον αριθμό και το είδος των καλλιτεχνικών εκδηλώσεων, το υψηλό ποσοστό των εκδηλώσεων με δωρεάν είσοδο, ο κορεσμός από το μεγάλο πρόγραμμα εκδηλώσεων, που φάνηκε πως δεν ήταν σε θέση να «καταναλώσει» η Θεσσαλονίκη. Σημαντικό τμήμα της αναφέρεται στην διασπορά των εκδηλώσεων στο πολεοδομικό συγκρότημα, την Χαλκιδική και κυρίως στην Μακεδονία-Θράκη, κατά μήκος της Εγνατίας. Τέλος ειδική αναφορά γίνεται και στο πρόγραμμα των εκδόσεων. Θα επαναλάβω πως για τους γνωρίζοντες γίνεται φανερό πως δεν έγιναν απολύτως κατανοητά, πολλά από εκείνα που συγκέντρωσαν ως πληροφορίες οι συνεργάτες του Πάλμερ, και αλλού ερμηνεύουν λανθασμένα πολλά πράγματα. Δεν παύουν όμως να αποτελούν παρατηρήσεις και αξιολογήσεις ενός τρίτου και μάλι

Η πληροφορία ότι η 13η Μπιενάλε Νέων Δημιουργών της Ευρώπης και της Μεσογείου, θα πραγματοποιηθεί φέτος για πρώτη φορά εκτός Ευρώπης, στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, ήταν ασφαλώς μια ευχάριστη έκπληξη. Την ίδια στιγμή όμως γεννά σκεπτικισμό, το γεγονός πως χρειάστηκαν 20 και περισσότερα χρόνια , από το 1986, όταν η Θεσσαλονίκη φιλοξένησε την Β΄ Μπιενάλε των Νέων Καλλιτεχνών της Ευρώπης και κάθε απόπειρά μας, ως διοργανωτών, να ανοίξουμε τον θεσμό και στην ευρύτερη λεκάνη της Μεσογείου, βρήκε σφοδρή αντίσταση από τις ευρωπαϊκές χώρες και κυρίως τα όργανα της τότε ΕΟΚ, που συμμετείχε στην χρηματοδότηση της διοργάνωσης. Η Β΄ Μπιενάλε βέβαια της Θεσσαλονίκης, που της έδωσε και το προνόμιο της μόνιμης συμμετοχής στην εθνική ελληνική ομάδα, στάθηκε για την Θεσσαλονίκη, κορυφαίο καλλιτεχνικό γεγονός. Εκείνη η γενιά θα θυμάται με νοσταλγία το απίστευτο κλίμα που δημιουργήθηκε στην πόλη τις ημέρες της Μπιενάλε, το άνοιγμα των άγνωστων και απροσπέλαστων χώρων, όπου φιλοξενήθηκαν τα γεγονότα, το

Σκοπεύω να επιταχύνω την παρουσίαση της επίσημης Έκθεσης της «Commission» στο τμήμα της για την «Θεσσαλονίκη Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης 1997»,για πολλούς λόγους και κυρίως γιατί έχω ξεχάσει εντελώς την «Κωνσταντινούπολη 2010» και την «SIBIU 2007», τις δύο Βαλκανικές Πολιτιστικές Πρωτεύουσες, που θα έπρεπε να έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την Θεσσαλονίκη. Στο τρίτο λοιπόν μέρος της Έκθεσης, περιλαμβάνονται πληροφορίες εκτιμήσεις και αξιολογήσεις, για ενδιαφέρουσες πτυχές της διοργάνωσης, όπως το πού απέβλεπε και ποια ανάγκη εξυπηρετούσε το Πρόγραμμα των έργων υποδομής, ποιοι ήταν οι μακροπρόθεσμοι στόχοι και οι θεσμοί που δημιουργήθηκαν, οι αδυναμίες οικειοποίησης από το κοινό των στόχων αυτών, τα συστήματα λογιστικής παρακολούθησης και ελέγχου, που εφαρμόστηκαν κλπ. ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΕΚΘΕΣΗΣ Κοινωνικές προεκτάσεις Θέματα για τα οποία αναπτύχθηκαν ειδικά έργα / προγράμματα: Κοινωνική συνοχή ή κοινωνική ενσωμάτωση – εκπαίδευση (σχετικά με τον πολιτισμό και τις πολιτισμικές αξ

Οι συνεχείς αναφορές του Δημάρχου Θεσσαλονίκης στην ανάγκη καθιέρωσης Μητροπολιτικών λειτουργικών στην Θεσσαλονίκη, είναι γνωστές. Θα έλεγα μέχρι παρεξηγήσεως, αφού σχεδόν πάντα τα σχόλια που συνοδεύουν τις σχετικές πρωτοβουλίες του, συμπεριλαμβάνουν και έναν υπαινιγμό περί προσωπικών σκοπιμοτήτων. Αλλά αυτό δεν έχει νομίζω καμιά σημασία, αν τελικά όλοι συντριπτικά συμφωνούν για την αναγκαιότητα αυτή. Μέσα μάλιστα στο πολυδαίδαλο των περιφερειακών αρμοδιοτήτων των υπουργείων της κεντρικής εξουσίας, το ούτως ή άλλως υπαρκτό πρόβλημα, παίρνει συχνά διαστάσεις τριτοκοσμικές. Κανείς δεν αμφισβητεί το γεγονός, πως καμιά απόπειρα εκσυγχρονισμού των κοινωφελών λειτουργιών του πολεοδομικού συγκροτήματος, δεν έχει την παραμικρή ελπίδα να προχωρήσει με το υφιστάμενο καθεστώς. Και κανένα από μικρά και μεγάλα προβλήματα της καθημερινότητάς μας δεν θα βρει ολοκληρωμένη και αποτελεσματική λύση, αν αυτή δεν συμπεριλαμβάνει το σύνολο του πολεοδομικού συγκροτήματος. Όμως η κυβέρνηση φαίνεται να αφήνει

Στην Διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη, ο Πολιτισμός είχε την παρουσία του κυρίως ως ιδεολογική και πολιτική επιλογή. Είναι χαρακτηριστική η σχετική αναφορά στο «δικαίωμα του ελληνικού λαού, να προγραμματίζει αυτός την κοινωνική, οικονομική πολιτική και πολιτιστική πορεία της χώρας», κάτι που εκφράζεται με «την αξιοποίηση των εθνικών λαϊκών παραδόσεων και την συμμετοχή ολόκληρου του λαού στην πολιτιστική εξέλιξη». Η αναφορά αυτή είναι βαθειά πολιτική ,αλλά ταυτόχρονα γενική και αόριστη για να θεωρηθεί «πρόγραμμα για τον Πολιτισμό». Το 1976 ο ίδιος ο Ανδρέας Παπανδρέου θα αναφερθεί στην διάρκεια ομιλίας του με θέμα «Το ΠΑΣΟΚ δένει την επιστημονική και καλλιτεχνική δημιουργία με την καθημερινή πολιτική πράξη», στον ρόλο και τις ευθύνες του επιστήμονα και του καλλιτέχνη, στα «θεμέλια μιας νέας λειτουργίας του επιστήμονα και του καλλιτέχνη, που στηρίζεται στην ανοιχτή αναγνώριση της διαλεκτικής σχέσης ανάμεσα στην επιστημονική έρευνα και καλλιτεχνική δημιουργία και στην καθημερινή πολιτικ

Στο Β΄ Μέρος της Έκθεσης « European Cities and Capitals of Culture-Study Prepared for the European Commission» που υποβλήθηκε στην «Commission”, σχετικά με την ¨Θεσσαλονίκη Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης 1997», περιλαμβάνονται κεφάλαια για τα έργα υποδομής, την Ευρωπαϊκή διάσταση του Προγράμματος, τον Οικονομικό αντίκτυπο του γεγονότος, την Επικοινωνία, την Επισκεψιμότητα της πόλης. Αξιολογούνται τα σχετικά στοιχεία που προέκυψαν από τις συναντήσεις των συνεργατών της Εταιρίας «Palmer Rae Associates” με φορείς και οργανισμούς της Θεσσαλονίκης, καθώς και μεμονωμένα άτομα, ή με χρήση επισήμων στατιστικών στοιχείων: Υποδομή Κεφαλαιώδη project που προωθήθηκαν στο πλαίσιο της «Θεσσαλονίκης ’97» Νέα πολιτιστικά κτίρια – νέα μη πολιτιστικά κτίρια – ανακαίνιση και αποκατάσταση πολιτιστικών εγκαταστάσεων – ανακαίνιση και αποκατάσταση μη πολιτιστικών εγκαταστάσεων – ανάπτυξη δημόσιων χώρων – φωτισμός και σήμανση – μεταφορές. Σημαντικότερα έργα υποδομής: Περισσότερα από 300 έργα υποδομής. Μερ