Επίκαιρα Σημειώματα

Επανέρχομαι σε ένα προσφιλές – και πάντα επίκαιρο δυστυχώς- θέμα. Τα δεινά της πόλης, που προέρχονται από την βαθιά ριζωμένη, πεποίθηση των συμπολιτών μας, από τον ιό που κυκλοφορεί στους ιστούς της πόλης και δεν την αφήνει να βλέπει με καθαρό μάτι τα προβλήματά της και τις αιτίες που τα προκαλούν. Να αναζητούμε δηλαδή μόνιμα κάποιον τρίτον, κυρίως το «αθηναϊκό κέντρο», που μας αδικεί, μας περιθωριοποιεί, μας εκμεταλλεύεται. Εκεί βρίσκεται η αιτία όλων των ελλείψεων, των δεινών, των προβλημάτων. Και πως απαντάμε σ αυτό; Με την διαρκή γκρίνια, την καταγγελία, τους εντυπωσιασμούς των μαύρων σημαιών, ή του κλεισίματος των αυτοδιοικητικών καταστημάτων. Δηλαδή στην πραγματικότητα, με γελοία παιχνίδια μικροπολιτικής και σκοπιμοτήτων. Σκεφτόμαστε και λειτουργούμε ωσάν να ανακαλύπτουμε πρώτοι και μόνοι εμείς, πως ζούμε σε ένα από τα πιο συγκεντρωτικά κράτη της Ευρώπης και ταυτόχρονα ξεχνούμε πως για τον δικό μας περίγυρο ισχύει ότι και μεταξύ Αθήνας και Θεσσαλονίκης. Ρωτήστε κάποτε τους Κιλ...

Ο καθ. της Ιστορίας της Τέχνης στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, ο πρώτος καλλιτεχνικός Διευθυντής του Κ.Μ.Σ.Τ. Μίλτος Παπανικολάου, πιστεύει πως τα υπαίθρια γλυπτά της Θεσσαλονίκης, έχουν κύριο προσανατολισμό την ιστορία και τους εθνικούς αγώνες. Η συνολική εικόνα διαμορφώνεται χωρίς κάποια συγκεκριμένη πολιτική από πλευράς Δήμου Θεσσαλονίκης, ή κανόνες αισθητικής, με κυρίαρχη την παρουσία γλυπτών ως προσφορά σωματείων εθνικοτοπικών συλλόγων κλπ. Έχει κυκλοφορήσει μάλιστα και μια σχετική μελέτη του για τα υπαίθρια γλυπτά της Θεσσαλονίκης. Είναι γνωστό το πρόβλημα και οι αιτίες που το προκαλούν και το αναπαράγουν, είναι επίσης γνωστοί οι προβληματισμοί και οι διαμαρτυρίες για την αισθητική των περισσοτέρων από τα γλυπτά που κοσμούν τις πλατείες της πόλης. Θα σταθώ όμως σε μια παρατήρησή του, ως γενικό συμπέρασμα: «Υπάρχει έλλειμμα τιμής στους πνευματικούς ανθρώπους». Και με αφορμή αυτό θα αναφερθώ σε δύο περιπτώσεις, που ζω καθημερινά, που θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν απόλυτα την δήλωση...

Ατύχησε ο Γιάννης Ζουμπουλάκης με εκείνη την υποτιμητική, γεμάτη κακεντρέχεια επίθεσή του στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, στην οποία αναφέρθηκα σε προηγούμενο Σημείωμά μου. Και ατύχησε διπλά. Δέχτηκε κατ αρχήν ένα βροντερό χαστούκι από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, που πήγε σ αυτό τό ..άγνωστο Φεστιβάλ, από τον Αγγελόπουλο, τον Γαβρά, τον Βιμ Βέντερς, από την παρουσία πολλών γνωστών και άγνωστων στο ευρύ κοινό, αλλά όχι και στους σινεφίλ, δημιουργούς του κινηματογράφου. Η μεγάλη ατυχία και απογοήτευσή του όμως ήρθε από τον κόσμο, και από την νεολαία της Θεσσαλονίκης. Δηλαδή από τους «ταξιτζήδες», τους «μπακάληδες», τους «ψιλικατζήδες», όπως περιέγραφε το κοινό της Θεσσαλονίκης, που σύμφωνα με τον Γ. Ζουμπουλάκη ,αγνοεί άν υπάρχει ακόμη το Φεστιβάλ!. Ακόμη και ο καθημερινός τύπος τον διαψεύδει με τα πολυσέλιδα αφιερώματά του στο Φεστιβάλ Στον πρώτο προβλήτα εξελίσσεται καθημερινά ένα θαυμαστό θέαμα των ανθρώπων του κινηματογράφου, ελλήνων και ξένων, το κοινό, τους σινεφίλ και...

Μέσα σε ελάχιστα λεπτά κατέρρευσε ως χάρτινος πύργος ολόκληρη η πολεμική προεκλογική εκστρατεία εναντίον της υποθαλάσσιας σήραγγας. Ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, πολύ καλά προετοιμασμένος, όπως διαπίστωσαν οι παρόντες στην ενημερωτική συνάντηση,είχε στην φαρέτρα του δύο βέλη που σημάδεψαν πολύ καλά το ακροατήριό του. Ανακοίνωσε την «πρόβλεψη» επεκτάσεως του μετρό προς Σταυρούπολη και Καλαμαριά μήκους 10,8 χιλιομέτρων και την εξωτερική περιφερειακή ένα έργο εξαιρετικής σημασίας , καθώς η γνωστή μας περιφερειακή έχει ουσιαστικά καταστεί ένας αστικός δρόμος, με δραματικά προβλήματα κυκλοφοριακής συμφόρησης. Τι έγινε λοιπόν με την υποθαλάσσια; Έκλεισε κατά την γνώμη μου το κεφάλαιο της αμφισβήτησης και δυστυχώς κατέρρευσε άδοξα μία ακόμη απόπειρα κινητοποιήσεων των πολιτών, εναντίον ενός από τα λεγόμενα «μεγάλα» έργα, όχι γι αυτό καθ εαυτό το έργο, όσο για τον τρόπο της σχεδίασής του και τις επιπτώσεις από την λειτουργία του στην ζωή των κατοίκων. Το ομολόγησε και ο ίδιος ο υπουργός. Επιχειρώντας ...

Μια εκδήλωση «επικοινωνίας μεταξύ των τεχνών» συνδεδεμένη με «τις οδύνες, αλλά και τις ανταμοιβές του ξεριζωμού, της εξορίας και της μετανάστευσης», πραγματοποιήθηκε στο Λούβρο με την ευθύνη της Τόνι Μόρισον, της Αμερικανίδας συγγραφέα και νομπελίστα, ύστερα από πρόσκληση του Μουσείου. Θυμήθηκα λοιπόν την έκθεση που οργανώθηκε στην Θεσσαλονίκη, τον Μάϊο του 2004, από το Γραφείο Θεσσαλονίκης του Οργανισμού Προβολής του Ελληνικού Πολιτισμού, με τίτλο «Τέχνη-Μετανάστευση-Ουτοπία», με την επιμέλεια του Χρήστου Σαββίδη, πάνω ακριβώς στο ίδιο θέμα. Θα μεταφέρω λοιπόν εδώ μερικούς από τους προβληματισμούς, τις δηλώσεις και τα επιστημονικά κείμενα που συνόδευσαν τα δύο αυτά πολιτιστικά γεγονότα. Η Τόνι Μόρισον οργάνωσε ένα διακειμενικό πρόγραμμα με τίτλο « το Σπίτι του ξένου»,ένα πρόγραμμα με κέντρο τις οδύνες, αλλά και τις ανταμοιβές του ξεριζωμού,της εξορίας και της μετανάστευσης, με αφετηρία την «Σχεδία της Μέδουσας», τον πίνακα του Τεοντόρ Ζερικό, που απεικονίζει απελπισμένους, να ...

Μέσα στο κλίμα των ημερών, στην οργή από τις απερίγραπτες βιαιότητες εναντίον του Κύπριου φοιτητή, κυρίως όμως από την απροκάλυπτα φασιστική εικόνα, που εξέπεμπε η παρουσία και ο λόγος - για πολλοστή φορά- του γνωστού πλέον συνδικαλιστή της Αστυνομίας, τα στοιχεία μιας έρευνας της Economist Intelligence Unit (ΤΑ ΝΕΑ 21/11/06), για την Δημοκρακρατικότητα σε διάφορες χώρες, είναι ενθαρρυντικά και θάλεγα αισιόδοξα για την Ελλάδα. Στον πίνακα των 27 «άρτιων Δημοκρατιών», στην οποία κατ αρχήν εντάσσει, η Ελλάδα βρίσκεται στην 22η θέση, πάνω όμως από την Μ.Βρετανία και την ..Γαλλία. Την αισιοδοξία γεννούν όμως δύο επί μέρους στοιχεία υψηλής βαθμολογίας. Με άριστα λοιπόν το 10, έχουμε βαθμολογηθεί με 9,58, στην «εκλογική διαδικασία-πλουραλισμό» και με 9,12 στον «σεβασμό των ελευθεριών του πολίτη». Για μας, με τα προηγηθέντα του Εμφυλίου και του αστυνομικού κράτους – και του παρακράτους- που τον διαδέχθηκαν και επέζησαν για πολλά χρόνια, οι βαθμολογίες αυτές δείχνουν μια αξιοσημείωτη δημοκρ...

Η ανακοίνωση της απόφασης του ΚΑΣ για την απ ευθείας αγορά από την Εθνική Τράπεζα της ΥΦΑΝΕΤ και την εγκατάσταση εκεί του ΚΜΣΤ, του Μουσείου Φωτογραφίας του Κέντρου Σύγχρονης Τέχνης και του Μουσείου Design και οι επίσημες κυβερνητικές ανακοινώσεις στην συνέχεια, φαίνεται ότι γράφουν τον ουσιαστικό επίλογο της υπόθεσης «ΥΦΑΝΕΤ». Και προς στιγμήν μου φάνηκε εντελώς παράλογο, να συνεχίσω μια αναδρομή στην ιστορία της διεκδίκησής της, αφού ουσιαστικά έχανε κάθε ενδιαφέρον, ή καλύτερα νέα δεδομένα, περισσότερο σημαντικά, αυτά που αναφέρονταν στις επόμενες κινήσεις και τις επόμενες ημέρες, θα απασχολούσαν την προσοχή όλων εκείνων, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο νοιάζονται για τα θέματα αυτά. Από την άλλη συνεχίζω να πιστεύω αυτό, που καθημερινά επιβεβαιώνεται σχεδόν παντού, πως κάθε σημερινή εξέλιξη, είναι αναπόφευκτα συνυφασμένη με το παρελθόν της, με την διαδρομή των μικρών ή μεγαλύτερων ζητημάτων που συνδέθηκαν μ αυτήν και- το κυριότερο- εμπεριέχονται στο σήμερα , θα το επηρεάζουν και θ...

Καταπιάστηκα με το Αρχείο, για να ξεδιαλύνω κάποια πράγματα σχετικάμε το τελευταίο Σημείωμά μου για την ΥΦΑΝΕΤ. Και αποξεχάστηκα,είχα αφήσει και πολλές δουλειές στον αέρα, περίμενα και τον Σάββα –έχω αρχίσει να μπατέρνω προς την λογική των blogs- και έτσι απουσίασα από την «στήλη». Και θα απουσίαζα μέχρι αύριο, αν δεν διάβαζα σήμερα ένα κείμενο του Γιάννη Ζουμπουλάκη στο ΒΗΜΑ, με τίτλο «Κρίμα το μπόι σου». Ένα κείμενο για το Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης... Λοιπόν είμαι μαθημένος σε κάτι τέτοια δημοσιεύματα για την Θεσσαλονίκη και τις δραστηριότητές της, εννοώ τις πολιτιστικές. Αλλά εδώ έχουν ξεπεραστεί όλα τα όρια της κακότητας,της απροσχημάτιστης διαστρέβλωσης,της κακοπιστίας. Ανθολογώ: «Ρε συ υπάρχει ακόμη το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης;» «Τα τελευταία χρόνια, κατά την διάρκεια της παραμονής μου στη συμπρωτεύουσα, όποτε έχω αθηναϊκή κλήση στο κινητό μου δεν λείπει η ερώτηση: «Μα τι κάνεις στην Θεσσαλονίκη;» Στην ίδια την πόλη ταξιτζήδες, ψιλικατζήδες, μπακάληδες, καφετζήδες, ...

Οι χθεσινές ανακοινώσεις των υπευθύνων του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, παρουσία του Γ.Γ του ΥΠΠΟ Χρήστου Ζαχόπουλου, δρομολογούν – οριστικά πιστεύω- την καθέρωση μιας μεγάλης πολιτιστικής και καλλιτεχνικής διοργάνωσης για την σύγχρονη Τέχνη, με θεσμικά κατοχυρωμένο τον διεθνή της χαρακτήρα. Πρόκειται για ένα πολύ καλό νέο, πολύ περισσότερο όταν συνδυάζεται με δύο σημαντικά οργανωτικά χαρακτηριστικά. Την έγκαιρη ανακοίνωση των επιμελητών, μεταξύ των οποίων και της Γαλλίδας Κατρίν Νταβίντ και του Σουηδού Γιαν Έρικ Λούνστρομ. Από ελληνικής πλευράς σχετικά καθήκοντα θα έχουν η Καλλιτεχνική Διευθύντρια του Κ.Μ.Σ.Τ. Μαρία Τσαντσάνογλου και η γνωστή ιστορικός Τέχνης Θάλεια Στεφανίδου, των οποίων το πλούσιο έργο έχει ήδη γνωρίσει και αναγνωρίσει η χώρα. Το δεύτερο εξ ίσου σημαντικό στοιχείο αφορά στην συνεργασία και άλλων εικαστικών φορέων και Μουσείων της Θεσσαλονίκης, που εξασφαλίζουν την απολύτως αναγκαία «συνέργεια» των φορέων της πόλης, όταν πρόκειται για διοργανώσεις μεγάλων ...

Ο Νομάρχης της Θεσσαλονίκης επανέφερε στο προσκήνιο και με αφορμή τις συζητήσεις για την υποθαλάσσια, το περίφημο «μπάζωμα» της Παραλίας. Απαντώντας σε σχετική έρώτηση της Φανής Σοβιτσλή στον «Αγγελιοφόρο» δήλωσε: « Καταρχάς τα οφέλη θα είναι οικονομικά για την πόλη, ενώ θα απαιτηθεί λιγότερος χρόνος, για την κατασκευή του έργου.Ας μην ανατρέξουμε σε πόλεις του εξωτερικού, όπου σε πάρα πολλές έχει γίνει μπάζωμα(επιχωμάτωση)». Στην συνέχεια αναφέρεται σε δύο παραδείγματα για την Ελλάδα, «στον Πειραιά συγκεκριμένα, όπου όλο το Φάληρο είναι μπαζωμένο.Αλλά και στην Θεσσαλονίκη η οδός Κένεντυ μπαζώθηκε επί πρωθυπουργίας Κωνσταντίνου Καραμανλή και σήμερα έχουμε την δυνατότητα να έχουμε μια πολύ καλή εικόνα της παραλίας. Θεωρώ ότι πρέπει να τολμάμε, να κοιτάμε μπροστά 50 και 100 χρόνια και να μπούμε στη θάλασσα, που χρόνια τώρα είμαστε δυστυχώς αποκομμένοι από αυτήν.Θα ήταν καλό για την πόλη και τους πολίτες να έχουν χώρους άθλησης, χώρους αναψυχής, πράσινο, πάρκινγκ και δρόμους διπλής κατ...

Έχω αρχίσει να χάνω την εικόνα για την υποθαλάσσια. Το παρελθόν της είναι γνωστό.Ο πρωθυπουργός, –στην Έκθεση ως συνήθως- ανακοινώνει ότι τα «μεγάλα έργα», Μετρό και υποθαλάσσια ξεκινούν. Βοηθούντων και των καλοστημένων εργοταξίων, φαίνεται να κερδίζει τις εντυπώσεις. Άσχετα ήταν τα όσα ακολούθησαν και ανέτρεψαν το κλίμα εκείνων των ημερών. Ακολουθεί η γνωστή προεκλογική περίοδος, οπότε η υποθαλάσσια γίνεται πρωταγωνιστής διαμάχης. Ξαφνικά στο ΥΠΕΧΩΔΕ υπογράφεται η σύμβαση ανάθεσης του έργου. Μια πρόσκληση συνεδρίασης του Δημοτικού Συμβουλίου για την λήψη απόφασης για Δημοψήφισμα, έχει την γνωστή θλιβερή κατάληξη. Αληλλοκαταγγελίες για την ευθύνη της ματαίωσης λόγω ελλείψεως απαρτίας. Πρόταση Σπύρου Βούγια για βελτιώσεις στην μελέτη. Ερώτηση των βουλευτών για την κατάθεση του φακέλου της μελέτης. Συγκέντρωση υπογραφών εναντίον της υποθαλάσσιας, απολύτως. Πρόταση του Νομάρχη για αλλαγές στον σχεδιασμό και επαναφορά της ιδέας για την επέκταση της παραλίας την γνωστή και ως «μπάζωμα»..Δ...

Οι ημέρες της προεκλογικής έντασης ,των προγραμμάτων και των υποσχέσεων,είναι ήδη μια ανάμνηση. Δυστυχώς για τα ζητήματα της πολιτιστικής ζωής και της ανάπτυξης, δεν είναι καν ανάμνηση. Όσο και αν επιχειρήθηκε μια διακεκριμένη παρουσίασή τους από ορισμένους εκ των υποψηφίων Δημάρχων, δεν αναδείχθηκε ούτε σε δευτερεύον ζήτημα της εκλογικής αντιπαράθεσης. Και θα παραμείνει φοβούμαι στο περιθώριο των συζητήσεων και του ενδιαφέροντος, αφού η επικαιρότητα θα κυριαρχείται από τα μεγάλα προβλήματα της καθημερινότητας,που παραμένουν στο προσκήνιο επιτακτικά , με την συνεχή επιδείνωσή τους. Θα αναδεικνύεται σε θέμα των συζητήσεων μόνο περιστασιακά, με αφορμή –ως συνήθως- κάποια καταγγελία,κάποια διαμαρτυρία,ή και σπανιότερα κάποια παραίτηση, ή απομάκρυνση ενός πολιτιστικού παράγοντα, ή καλλιτεχνικού Διευθυντή. Για να ξεχαστεί στην συνέχεια, ή να παραμεριστεί από την τρέχουσα επικαιρότητα. Εν τούτοις, αυτά τα ίδια τα προγράμματα των υποψηφίων Δημάρχων,για τον πολιτισμό, έθεσαν με τον πιο δραμα...

Η ανακοίνωση του Ιδρύματος “Σταύρος Νιάρχος”, ότι σκοπεύει να ανεγείρει σε έκταση 200 στρεμμάτων στον παλιό ιππόδρομο της Αθήνας, την νέα Εθνική Βιβλιοθήκη και το κτίριο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, με παράλληλη διαμόρφωση του χώρου σε πάρκο διοργάνωσης πολιτιστικών, εκπαιδευτικών και ψυχαγωγικών εκδηλώσεων, ασφαλώς μας χαροποίησε όλους, χωρίς όμως η χαρά αυτή να μας απαλλάξει από τις θλιβερές σκέψεις για την Θεσσαλονίκη. Αν εξαιρέσει κανείς το μεγάλο κληροδότημα του Καυτατζόγλου, στα πολλά χρόνια που ακολούθησαν, η Θεσσαλονίκη δεν κατόρθωσε να συγκινήσει κανένα από τους μεγάλους ευεργέτες και δωρητές, δεν κατάφερε να προκαλέσει ένα κάποιο ενδιαφέρον για μια από τις μεγάλες εκείνες χειρονομίες, που αφήνουν πίσω τους ένα μνημειακό έργο, ένα έργο μεγάλων διαστάσεων , που να διαμορφώνει μια νέα κατάσταση στα πολιτιστικά πράγματα της πόλης. Δεν ξεχνούμε βέβαια, ούτε τον Γιώργο και την Αναστασία Βαφόπουλου, ούτε τον Τάσο Μπίλη ,για την συμβολή τους στην ανέγερση του Βαφοπούλειου, της Δημοτι...

Έχω διατυπώσει την βαθύτατη πεποίθησή μου, ότι η Θεσσαλονίκη, έκανε τα μεγάλα και αποφασιστικά βήματά της , ειδικά στον τομέα του Πολιτισμού, των θεσμών και της κατάκτησης της αναγνωρισιμότητάς της,μόνο με την ευκαιρία των μεγάλων διοργανώσεων, όπως του εορτασμού των 2.300 χρόνων, της Μπιενάλε των Νέων Καλλιτεχνών της Μεσογείου, της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας και του Προγράμματος “Ελλάδα 2004” ειδικά στον τομέα του Αθλητισμού . Γι αυτό και η αποτυχία της διεκδίκησης της EXPO 2008 υπήρξε μια μεγάλη οπισθοχώρηση, όταν μάλιστα η υπόσχεση ότι τα προβλεπόμενα στον σχετικό φάκελο αναπτυξιακά και πολιτιστικά έργα και γεγονότα, επρόκειτο να πραγματοποιηθούν ανεξάρτητα από την επιτυχή ή όχι εξέλιξη της διεκδίκησης, δεν τηρήθηκε, ούτε αποτελεί “κεκτημένο” της Θεσσαλονίκης. Έτσι η πληροφορία ότι “εγκαταλείπεται σιωπηρά” η διεκδίκηση της EXPO 2012 πρέπει να σημάνει συναγερμό για την Θεσσαλονίκη, τους φορείς,τους οργανισμούς,τα πολιτικά κόμματα, τις κινήσεις των πολιτών, τα τοπικά Μέσα ενημέρωσης. Εί...

Θα κάνω μια αυθαίρετη αναφορά στην επικαιρότητα για να θέσω ένα ερώτημα: Τι είδους Δήμαρχο θέλουμε; Μα θα αναρωτηθείτε, έχει οποιαδήποτε λογική ένα τέτοιο ερώτημα τώρα; Παρά την αυθόρμητη ,αυτονόητη σχεδόν απάντηση, νομίζω πως έχει. Γιατί υπάρχει ένας Δήμαρχος, που ξεκινά μια ολόκληρη και αδιατάρακτη –σύμφωνα με τον νόμο-τετραετή θητεία και γιατί έχουμε πέντε εν αναμονή υποψηφίους Δημάρχους. Ξεκινώ λοιπόν από την αμφίσημη περιγραφή του χαρακτήρα του Γιάννη Μπουτάρη από τον Σπύρο Βούγια. Αυτό άλλωστε στάθηκε αφορμή για τις σκέψεις,που περιλαμβάνονται στο Σημείωμα αυτό. Απαντώντας πρόσφατα, σε μια από τις “20 Ερωτήσεις” των “Νέων” δήλωσε για τον Γιάννη Μπουτάρη: “Έτσι είναι ο Γιάννης Μπουτάρης. Αυθόρμητος, απρόβλεπτος,και αντιφατικός” Το βέβαιο είναι ότι ο Σπύρος Βούγιας γνωρίζει αρκετά καλά τον Γ.Μπουτάρη από τα χρόνια τουλάχιστον της ίδρυσης της “Κίνησης Πολιτών”, για να μην πω και πολύ νωρίτερα. Αποδέχομαι λοιπόν τον χαρακτηρισμό της προσωπικότητας του Γιάννη Μπουτάρη και ταυτόχρονα ...

Ο Βασίλης,η Χρύσα, ο Γιάννης,ο Αγάπιος,ο Τάσος και στο βάθος ο Πάνος… Το 2010 είναι πολύ κοντά!.. Από μια πρώτη ματιά, τα πράγματα έχουν ξεκαθαριστεί για την νέα δημαρχιακή τετραετία στον Δήμο Θεσσαλονίκης. Στην πραγματικότητα, ποτέ στο παρελθόν δεν προέκυψε τόσο μεγάλη και κρίσιμη ρευστότητα από δημοτικές εκλογές. Ο Βασίλης Παπαγεωργόπουλος αναδείχθηκε Δήμαρχος για τρίτη τετραετία, αλλά ήδη από τις πρώτες δηλώσεις του αφήνει ανοιχτά μερικά αξιοσημείωτα ενδεχόμενα για την συνήθως αδιατάρακτη 4ετία των εκλεγμένων Δημάρχων. Η Χρύσα Αράπογλου δηλώνει κατηγορηματικά ότι μένει στο Δημοτικό Συμβούλιο, άρα θα έχει στραμμένο το βλέμμα στο 2010 και αυτό θα διαμορφώνει την πολιτική της . Η ασυνήθιστη παρουσία του Γ. Παπανδρέου στην Θεσσαλονίκη, επιβεβαίωσε την πολιτική αυτή. Ο Γιάννης Μπουτάρης, το δηλώνει ξεκάθαρα, θα είναι υποψήφιος Δήμαρχος και το 2010.. Ο Τάσος Κουράκης και ο Αγάπιος Σαχίνης δείχνουν προς το παρόν αμήχανοι, μια και για πρώτη φορά κάποιοι από τους ψηφοφόρους τους χειραφετήθη...

Η απόφαση του Κ.Α.Σ. με την οποία εγκρίνει την απ ευθείας αγορά της ΥΦΑΝΕΤ από το ΥΠΠΟ, είναι αναμφίβολα μια από τις σημαντικότερες εξελίξεις της τελευταίας δεκαετίας στον τομέα του πολιτισμού. Δικαιώνει για άλλη μια φορά την άποψη ότι η πόλη πρέπει να θέτει υψηλούς στόχους και να επιμένει ακόμη και σε μια μακροχρόνια διεκδίκησή τους, όταν αυτό απαιτείται. Περισσότερο από 10 χρόνια διήρκεσε η προσπάθεια αγοράς της ΥΦΑΝΕΤ ,για την στέγαση του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης και είναι άγνωστο πόσο θα διαρκέσει η ολοκλήρωση των εργασιών και η εγκατάσταση εκεί του Μουσείου. Και να σκεφτεί κανείς πως η διεκδίκηση της ΥΦΑΝΕΤ από την Εθνική Τράπεζα ξεκίνησε στο όνομα του υπό ίδρυση Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, για το οποίο είναι γνωστή η πρωτοβουλία της « Πολιτιστικής Πρωτεύουσας » να συστήσει το Μουσείο και να απαιτεί την θεσμοθέτησή του, που επιτεύχθηκε στα τέλη του 1977 ως « θεσμικό κεκτημένο » της Θεσσαλονίκης… Ας επιστρέψουμε όμως στην αγορά της ΥΦΑΝΕΤ. Οι ουσιαστικές και ποιοτικές αλ...

....Και ολίγα προλεγόμενα. Στο «Σημείωμα» μου της 17 Ιανουαρίου 2007 με τίτλο : «1997-2007: Δέκα χρόνια από την Πολιτιστική Πρωτεύουσα». Είναι αρκετά για μια νηφάλια αποτίμηση;» , κατέληγα ως εξής: « Θεωρώ πως πρέπει με κάποιο τρόπο να αποτυπωθεί κάπου, η πραγματικότητα και η αλήθεια για την «Πολιτιστική Πρωτεύουσα». Η Θεσσαλονίκη δικαιούται να αντικρύσει νηφάλια το μεγαλύτερο πολιτιστικό γεγονός στην ιστορία της, να αποτιμήσει την κληρονομιά του, να γευτεί την χαρά και την ικανοποίηση της μεγάλης στιγμής, ενώ ταυτόχρονα να καταγράψει με ψυχραιμία τα λάθη, τις αδυναμίες, τις παραλείψεις μικρές ή μεγάλες, να αξιολογήσει την κερκόπορτα από όπου μπήκαν οι δαίμονες της απληστίας, της αλαζονείας, της κενοδοξίας, που δηλητηρίασαν και σκίασαν την λαμπρότερη γιορτή της». Καταλήγοντας δε σημείωνα πως ως συμβολή σ αυτή την νηφάλια προσέγγιση, θα παρουσιάσω σταδιακά την επίσημη Έκθεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης δια την «Θεσσαλονίκη-Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης 1997» με τίτλο « European Cities ...