Επίκαιρα Σημειώματα

Κλείνει και για τα «Επίκαιρα Σημειώματα» το 2006 και ένας καινούργιος χρόνος μας έρχεται σε λίγο. Δύσκολο να ξεφύγω από την παράδοση των ημερών και των ευχών. Το Βlog αυτό ήταν μια πρόκληση και ένας πειρασμός, στον οποίο υπέκυψα με ιδιαίτερη ευχαρίστηση και δεν το κρύβω. Από την πρώτη στιγμή ξεκαθάρησα πως θα επιχειρούσα ένα σχολιασμό της επικαιρότητας με νηφαλιότητα και αντικειμενικότητα, τώρα μπορώ να πω, πωςόλα όσα διατύπωσα τους τελευταίους αυτούς μήνες, δεν ήταν παρά αυθόρμητες σκέψεις της στιγμής, σε ό,τι θεωρούσα σημαντικό και με γενικότερο ενδιαφέρον.Γι αυτό και δεν διεκδικώ τελειότητα γραφής, ούτε και πληρότητα στις σκέψεις της κάθε στιγμής. Ήταν ακόμη μια καταγραφή της ιστορικής διαδρομής γεγονότων, που και σήμερα εξελίσσονται,, χωρίς σκοπιμότητες και υστεροβουλίες, ελπίζω με αντικειμενικό τρόπο. Και ήταν ακόμη κάποιες προσωπικές αναμνήσεις από ένα μακρινό παρελθόν, που μεταφέρθηκαν στις σελίδες των Σημειωμάτων, με τρυφερότητα και συναισθημα. Έτσι κι αλλοιώς πρόκειται για έν...

Ο χρόνος φεύγει, το ολοκαίνουργιο 2007 έρχεται μέσα σε αβεβαιότητες και ερωτηματικά και όπως πάντα με ελπίδες και προσδοκίες, συνήθως ανεκπλήρωτες στο συλλογικό τους επίπεδο. Για την πόλη και τον πολιτισμό, μπορεί κανείς να θυμηθεί ενθαρρυντικά αλλά και αδιάφορα και απογοητευτικά περιστατικά, ψηφίδες, που δεν μπορούν να αλλάξουν ριζικά το συνολικό «πρόσωπο» της πόλης. Οι δημοτικές εκλογές, κύλησαν μέσα σε ανία, χωρίς τίποτε το εξαιρετικό, που να προμηνύει το καινούργιο, την αλλαγή της σελίδας, μια διαφορετική πορεία των πραγμάτων. Όλα παίχτηκαν και συνεχίζεουν να παίζονται στο πεδίο της καθημερινής πολιτικής και μικροπολιτικής, στα περιστατικά, στις λεπτομέρειες, στα ασήμαντα. Η πόλη κινείται προς το μέλλον «εν στάσει», αν μπορεί να λεχθεί κάτι τέτοιο. «Όλα τριγύρω αλλάζουνε, εδώ τα ίδια μένουν», για να παραφράσω τον τραγουδοποιό. Η Τουρκία κινείται προς την Ευρώπη, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, ανεξάρτητα από ταχύτητες, τις εσωτερικές συγκρούσεις και τα στρατηγικά συμφέροντα των εταίρων,...

Μια – ακατανόητη, αλλά υπαρκτή- δεοντολογία δεν επέτρεψε να δοθεί ευρύτερη δημοσιότητα στο περιεχόμενο της επιστολής, που απέστειλε ο Νομάρχης Παν. Ψωμιάδης στην Εφημερίδα «ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ»,που αναφέρθηκε στην ένταση που προκλήθηκε ανάμεσα στον Νομάρχη και τον Δήμαρχο με αφορμή την παρέμβαση του πρώτου στο ζήτημα της αύξησης των ανταποδοτικών τελών. Απάντησε λοιπόν ο Νομάρχης στο σχόλιο της Εφημερίδας, και μεταξύ των άλλων σημείωσε: « Μήπως πιστεύετε ότι οι δημότες της Θεσσαλονίκης, ή άλλων περιοχών, όπου είχαμε αυξήσεις στα δημοτικά τέλη, δεν κατέφυγαν στον νομάρχη για να πουν τα παράπονά τους, ή να διαμαρτυρηθούν; Ή μήπως συμφωνείτε με όσους θεωρούν ότι ο νομάρχης που πήρε 46,5% στα όρια του κεντρικού δήμου, έναντι 41,5% του δημάρχου, έχει δικαίωμα να σιωπά;». Έκανε δηλαδή ένα βήμα παραπέρα ο νομάρχης. Δηλώνει πως το 46,5% των πολιτών στα όρια του Δήμου Θεσσαλονίκης, νομιμοποιεί το ενδιαφέρον και την υποχρέωσή του να έχει λόγο και να παρεμβαίνει στην καθημερινότητα της πόλης. Δεν υπάρχ...

Τι θυμάμαι από Χριστούγεννα; Πολλά και θλιβερά. Οι μόνες αλλαγές στο «σπίτι» μας ,δηλ. στο μοναδικό δωμάτιο του «Μεγάρου» στις γιορτές, ήταν ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον της μητέρας μας της Φρόσως, να σφουγγαρίσει με εκείνη την σκληρή βούρτσα του χεριού το ξύλινο πάτωμα και μετά να το περάσει μια ώχρα. Μια κότα, που έπρεπε να σφάξουμε στην ταράτσα , να την ξεπουπουλήσουμε κα να την κάνουμε σούπα. Τα μανταρίνια που έφερνε από την αγορά το βράδυ της παραμονής ο Βάσος, ο πατέρας μας. Αφήναμε τις φλούδες πάνω στο τραπέζι ως αργά για να συνεχίζουν να μεταδίδουν εκείνη την υπέροχη μυρωδιά στο σπίτι και να το μετατρέπουν σε γιορτινό. Και όταν πια μαραίνονταν μεταφέρονταν στην σόμπα μέχρι να εξαντληθεί και η τελευταία σταγόνα υγρού που περιείχαν. Ένα δύσκολο και σκληρό χειμώνα, ανοίξαμε την ιστορία του «Χριστουγεννιάτικου» δένδρου μας. Ήταν μια επιχείρηση πείσματος και απελπισίας συνάμα, που όμως διαμόρφωσε παράδοση στο σπίτι . Η μικρή μας περιπέτεια ξεκίνησε καθώς ψέλναμε τα κάλαντα στην γύρω γ...

Προχώρησα σήμερα σε μια ενέργεια, που με στενοχώρησε ιδιαίτερα. Έστειλα μια επιστολή- την παραθέτω στην συνέχεια- στον Νίκο Μακραντωνάκη και το Διοικητικό Συμβούλιο του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, με σκοπό να αποκατασταθεί μια αδιανόητη διαστρέβλωση γεγονότων, κυρίως όσον αφορά στην οικονομική κατάσταση που παρέλαβε το νέο Δ.Σ. , που όρισε ο Πέτρος Τατούλης μετά την νίκη της Ν.Δ. στις εκλογές του 2004. Με τον Ν. Μακραντωνάκη με συνδέει μια γνωριμία 30 χρόνων και ποτέ δεν βρεθήκαμε σε οποιαδήποτε σύγκρουση ή διένεξη. Και κατά την διάρκεια της δικής του θητείας, ανταποκρίθηκα αμέσως σε ο,τιδήποτε μου ζητήθηκε ως ενημέρωση και συμβουλή. Και έτσι με έκπληξη διάβασα τα όσα αναφέρθηκαν σε μια συνέντευξη τύπου. Σκέφτηκα σοβαρά να αγνοήσω την ακατανόητη και απρόκλητη αυτή ενέργεια, αλλά στην συνέχεια κατάλαβα πως παρ όλη την «αναχώρησή» μου από τα κοινά, διατηρώ την ευαισθησία του «δημόσιου προσώπου» που ενοχλείται και θίγεται από αναφορές που τον αδικούν, ακόμη και όταν αυτές τον αφ...

Στους πιο πολλούς, αυτό το σημερινό Σημείωμα θα κάνει εντύπωση.Τι να σημαίνει άραγε η επιλογή αυτού του θέματος; Μήπως διαφυγή ,δραπέτευση από τα παρόντα και δύσκολα; Μήπως απορία ψάλτου βηξ; Μήπως αποθημένα; Μήπως καϋμός, γιατί δεν τόκανα εγώ; Δεν ξέρω τι απ όλα αυτά ισχύει. Ίσως και κάτι άλλο Κοιτάζω λοιπόν αυτήν την φωτογραφία, στο μπαρ του 8ου ορόφου του Θεατρου της Εταιρίας Μακεδονικών Σπουδών, μια κλασσική φωτογραφία ελληνικών «εγκαινίων», με το τραπέζι του αγιασμού,το δοχείο του νερού, τον βασιλικό, τον παπά, α, εδώ τον ίδιο τον Μητροπολίτη να τελεί τον αγιασμό, το μικρό κοινό, επισήμων και αγνώστων και μπροστά μπροστά στην φωτογραφία, την μεγαλόπρεπη σκάλη που οδηγεί στον επάνω κυκλικό μεσόροφο και θυμάμαι την απελπισία να μην μπορεί να βρεθεί μια λύση, ώστε να λειτουργήσει αυτός ο υπέροχος- λίγο κιτς βέβαια διακοσμημένος- χώρος, με την εξαιρετική θέα στον Λευκό Πύργο, την θάλασσα και τον Όλυμπο. Όλα τα σκέφτηκαν οι αρχιτέκτονες, που σχεδίασαν – μάλλον ξανασχεδίασαν- τις δια...

Μερικές υποθέσεις σ αυτήν την πόλη μοιάζουν να έχουν ανάγκη από .. έναν αγιασμό τελικά! Γιατί η «γάτα» κρίνεται ανεπαρκής όπως φαίνεται. Βιαστήκαμε να χαιρετήσουμε το τέλος της μεγάλης περιπέτειας. Σημερινές πληροφορίες αναφέρουν πως το Υπουργείο Οικονομικών απαιτεί την καταβολή σχετικού φόρου επί της αγοραπωλησίας της ΥΦΑΝΕΤ, από την πωλήτρια Εθνική Τράπεζα και μάλιστα επί της αντικειμενικής αξίας του ακινήτου, δηλαδή επί του ποσού των 18 εκατ. ευρώ, παρ όλο ότι η Εθνική συμφώνησε την πώληση με το ποσό των 10,4 εκατομ. από το 2004 ήδη. Η Εθνική Τράπεζα διαφωνεί, όπως είναι αναμενόμενο και ο χρόνος, μέχρι την 31 Δεκεμβρίου, εντός του οποίου θα είναι δυνατή η άντληση των χρημάτων από το Γ΄Κ.Π.Σ., είναι ελάχιστος. Όχι πως δεν υπάρχουν λύσεις. Σ αυτό το κράτος τα πάντα είναι δυνατά. Η γραφειοκρατία, που δεν προέβλεψε το στοιχειώδες, θα κληθεί τώρα να βρει την λύση του προβλήματος, που η ίδια με την αβλεψία της δημιούργησε. Αν υπάρχει η σχετική βούληση, η λύση θα βρεθεί έστω και την τ...

Παίρνω αφορμή από δύο πληροφορίες που δημοσιεύτηκαν ταυτόχρονα στον χθεσινό ημερήσιο τύπο. Η πρώτη αφορά, σε μια απροσδόκητη εξέλιξη, σχετικά με το Μετρό της Θεσσαλονίκης, που διαψεύστηκε βέβαια σήμερα, αλλά από τον χαρακτήρα της προοιωνίζεται ούτως ή άλλως προβλήματα και καθυστερήσεις. Η ανάδοχος εταιρία, που σύμφωνα με το σχετικό δημοσίευμα διεκδίκησε και πήρε το έργο με μεγάλες εκπτώσεις, αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα, και φαίνεται πως αδυνατεί να ανταποκριθεί στις συμβατικές της δεσμεύσεις. Ήδη δε τα προβλήματα αυτά έκαναν την εμφάνισή τους και σε άλλα έργα που διαχειρίζεται ανά την Ελλάδα. Τώρα βρίσκεται σε επαφή με τις τράπεζες για να βρεθεί κάποιο διέξοδο , αν όχι οριστική λύση. Οι γνωρίζοντες, μπορούν να μας διαβεβαιώσουν πως οι λύσεις αυτές, ούτε εύκολες ούτε γρήγορες είναι. Απαιτούν μακρά διαπραγμάτευση και χρονοβόρες τεχνικές και νομικές διευθετήσεις. Αν όχι λοιπόν τίποτε άλλο, βρισκόμαστε μπροστά σε καθυστερήσεις, ή τουλάχιστον σε επιβραδύνσεις του έργου. Τελι...

Η Εφημερίδα «Θεσσαλονίκη», με μακρά παράδοση ενεργού συμβολής σε κινητοποιήσεις της κοινωνίας των πολιτών και διεκδικητικούς αγώνες της πόλης, επανέρχεται στους προβληματισμούς από τις εξελίξεις στα ζητήματα της Πλατείας Αριστοτέλους και της υποθαλάσσιας αρτηρίας και κυρίως στον απόηχο των εξελίξεων, που συνεχίζεται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Το κάνει μάλιστα με κύριο άρθρο της στο φύλλο της Δευτέρας 18/12 και με τίτλο: «ΚΟΝΤΡΕΣ» ΣΤΗΝ ΑΠΑΘΕΙΑ. Μεταξύ άλλων τονίζει: «Οι κινητοποιήσεις για τα ζητήματα αυτά, ήταν από τα ουσιαστικότερα γεγονότα της χρονιάς που πέρασε. Ήταν μια -μικρή έστω- ένσταση στην εικόνα μιας «φραπεδούπολης», με κατοίκους, που αντιδρούν «χαλαρά» ακόμη κι αν δίπλα τους δέχεται επίθεση κάθε τι, που είναι φορτωμένο μνήμες και ιστορία. Η κόντρα στα πλάνα για την Αριστοτέλους, επέφερε τροποποιήσεις στο σχέδιο. Η κόντρα για την υποθαλάσσια, προκάλεσε μια διαδικασία διευρυμένου διαλόγου, που μάλλον δεν έχει προηγούμενο στην ελληνική επικράτεια, αλλά και αλλαγές στα σχέ...

Μια εξήγηση προλογικά: Το Σημείωμα αυτό γράφτηκε προχθές, όταν ξέσπασε η γνωστή ιστορία της διαμάχης Λαζαριστών-ΚΘΒΕ. Σήμερα καθώς τελείωνα ένα δεύτερο και συμπληρωματικό Σημείωμα, ανακάλυψα πως για κάποιο λόγο το Σημείωμα που ακολουθεί χάθηκε κάπου στον δαίδαλο των κινήσεων- θα πάτησα κατά λάθος, κάποιο πλήκτρο μάλλον (!) και τελικά δεν υπήρξε.Τα παρουσιάζω εδώ- έστω και ετεροχρονισμένα- γιατί διαφορετικά δεν θα γίνει κατανοητό το σημερινό. Η επιστολή την οποία απηύθυνε προς το ΚΘΒΕ εκ μέρους του Διοικ. Συμβουλίου του πολιτιστικού συγκροτήματος των Λαζαριστών, ο Πρόεδρός του, Νομάρχης Θεσσαλονίκης Παναγιώτης Ψωμιάδης, πολύ φοβούμαι πως θέτει σε κίνηση ένα ανεξέλεγκτο μηχανισμό, που αργά ή γρήγορα – και μάλλον γρήγορα- θα ανατρέψει μια στρατηγική επιλογή ανάπτυξης της ευρύτερης περιοχής της βορειοδυτικής Θεσσαλονίκης. Είναι χαρακτηριστικοί οι τίτλοι των σημερινών δημοσιευμάτων: «ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ» : «Απειλει με έξωση το ΚΘΒΕ» «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» : Θα κλείσουν οι σκηνές του ΚΘΒΕ;» Το έχω ξαναγράψ...

Νεότερες πληροφορίες γύρω από την υπόθεση «έξωση» του ΚΘΒΕ από τους Λαζαριστές, μου επιβάλλουν να επανέλθω στο προχθεσινό Σημείωμά μου και να τις καταγράψω. Στην «Καθημερινή» της 15/12/06 δημοσιεύεται η σαφής και κατηγορηματική δήλωση του Καλ. Διευθυντή του ΚΘΒΕ σχετικά με την επιστολή που απηύθυνε ο Πρόεδρος του Δ.Συμβουλίου των Λαζαριστών και την «απειλή» της έξωσης από τις δύο θεατρικές σκηνές του συγκροτήματος : «Το τίμημα είναι μεγάλο , η λειτουργία των σκηνών ασύμφορη, ωστόσο η πολιτική και η αποστολή μας είναι να στηρίξουμε την περιοχή» Δύο παρατηρήσεις. Η πρώτη είναι η απορία μου για το κριτήριο με το οποίο η παρουσία του ΚΘΒΕ στην βορειοδυτική Θεσσαλονίκη κρίνεται «ασύμφορη». Προφανώς αναφέρεται στα οικονομικά, τα «εισπρακτικά» δεδομένα. Μα μήπως η παρουσία του στο Θέατρο της ΕΜΣ και το Βασιλικό δεν είναι το ίδιο «ασύμφορη»; Μήπως οι εισπράξεις των δύο αυτών σκηνών ξεπερνούν τις δαπάνες των παραγωγών και του αναλογικού λειτουργικού κόστους; Όχι βέβαια, αφού κατά δήλωση των...

Τις τελευταίες αυτές ημέρες, ολοκληρώνεται η έρευνά μου γύρω από την ιστορία του Βασιλικού Θεάτρου Θεσσαλονίκης, ένα χρέος τιμής προς το θέατρο, που συνδέθηκε για περισσότερο από 60 χρόνια με την θεατρική, αλλά και ευρύτερα πολιτιστική ιστορία της Θεσσαλονίκης. Απο μια έρευνα δύο και περισσότερο χρόνων, με την θερμή συμπαράσταση και βοήθεια πολλών φίλων και όλων των φορέων στους οποίους έχω απευθυνθεί, προέκυψε ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον υλικό, που μας επιτρέπει να αναπαραστήσουμε με ανάγλυφο τρόπο, την ιστορία, την δόξα, την παρακμή, τις απίστευτες περιπέτειες του Βασιλικού Θεάτρου. Τελειώνω τώρα την έρευνα γύρω από την φήμη πως τα μάραμαρα στην πλατεία του Θεάτρου τοποθετήθηκαν στην Κατοχή με την συμβολή των Γερμανών παρμένα από τα λεηλατημένα νεκροταφεία των Εβραίων, ενα θέμα που με ταλαιιπωρεί όλα αυτά τα χρόνια. Και ακόμη κάτι που πρόσφατα προέκυψε. Η έκθεση στο Μουσείο Μπενάκη για το έργο του Κωνσταντίνου Δοξιάδη και η σχετική έκδοση που κυκλοφόρησε.Είναι ήδη γνωστό πως το Βασιλ...

Την αφορμή για το σημερινό «Σημείωμα» μου την έδωσε η «Υπόκλιση» του Κυριάκου Κατζουράκη, που εκτίθεται στο Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, στο πλαίσιο της έκθεσης, που πρόσφατα εγαινιάστηκε, με τον ευρηματικό όσο και το περιεχόμενό της τίτλο, «ΜΕΤΑΜΦΙΕΣΕΙΣ –Θηλυκότητα, ανδροπρέπεια και άλλες βεβαιότητες». Την έκθεση επιμελήθηκε η Δρ Ιστορίας της Τέχνης Συραγώ Τσιάρα, η οποία στον σχετικό Κατάλογο της έκθεσης σημειώνει : «Η έκθεση φιλοδοξεί να αναδείξει διαφορετικές πτυχές της διαδικασίας αυτοπροσδιορισμού ανάμεσα στις δυσδιάκριτες περιοχές της αρρενωπότητας και της θηλυπρέπειας στη σύγχρονη ελληνική καλλιτεχνική σκηνή». Εγχείρημα τολμηρό ,ειδικά για ένα Κρατικό Μουσείο και πολύ περισσότερο για το ΚΜΣΤ, πάνω στο οποίο πέφτει- όπως και να το κάνουμε- βαριά η σκιά της Ρωσικής Πρωτοπορίας... Η Συραγώ Τσιάρα επιβεβαιώνει και με την δουλειά της αυτή, τις προσδοκίες όλων εκείνων, που εκτίμησαν την συγκρότηση και την εξαιρετική θεωρητική κατάρτισή της, γύρω από την σύγχρονη τέχνη. Η ...

Συσσωρεύονται στον ορίζοντα τα επερχόμενα κακά νέα για το ΚΘΒΕ Αδυναμία καταβολής του δώρου των Χριστουγέννων στους εργαζόμενους, άδειες αίθουσες στα έργα που παίζονται την εποχή αυτή -οι κριτικές είναι αρνητικές έως πολύ κακές-, πρόθεση του Καλ. Διευθυντή ,να μην ανανεώσει την τριετή σύμβασή του. Αυτά γράφονται την περίοδο αυτή, άλλοτε με υπαινιγμούς, άλλοτε έμμεσα, άλλοτε στο περιθώριο των ειδήσεων και των ρεπορτάζ. Όσοι γνωρίζουν τον «μηχανισμό» διακίνησης των πληροφοριών, αντιλαμβάνονται ότι στο παρασκήνιο –τι πιο κατάλληλος όρος για να μιλήσει κανείς για το θέατρο- εξελίσσονται ασφαλώς διεργασίες, προβληματισμοί και γιατί όχι ίντριγκες . Έχω μια αλλεργία να μετέχω στην εύκολη κριτική των καλλιτεχνικών και διοικητικών παραγόντων των πολιτιστικών οργανισμών, επειδή γνωρίζω πολύ καλά και από μέσα, πόσες δυσκολίες αντιμετωπίζουν με την οικονομική κατάσταση, το θεσμικό πλαίσιο, την αδυναμία μακροχρόνιων προγραμματισμών, τα εγκατεστημένα συμφέροντα και πολλές φορές τις ποικίλες «συντεχ...

Ο νέος – σε ηλικία- βουλευτής της Ν.Δ. Κ.Γκιουλέκας, ανέλαβε, σύμφωνα με πληροφορίες των εφημερίδων, την πρωτοβουλία να καλέσει τους συναδέλφους του , για μια άτυπη συζήτηση με θέμα τα προβλήματα της Θεσσαλονίκης, τις μελλοντικές «πολιτικές» πρωτοβουλίες της κυβέρνησης, την αντιμετώπιση της πολυγλωσσίας και τις διαφαινόμενες εντάσεις μεταξύ των κορυφαίων αυτοδιοικητικών παραγόντων της πόλης, που ανήκουν στον πολιτικό χώρο του βουλευτή. Παρών και ο επικεφαλής της κομματικής οργάνωσης της Θεσσαλονίκης. Δεν θα έπρεπε να μας ενδιαφέρουν οι εσωτερικές κομματικές διεργασίες, αν δεν φανέρωναν μια διάσταση να προληφθούν άλλες κινήσεις, να «καπελωθεί» μια κινητικότητα, που αρχίζει να διαφαίνεται με κεντρικό σκεπτικό της το : «μετά το μετρό και την υποθαλάσσια τι;». Έτρεξε αμέσως μετά για να προλάβει και να επιβεβαιώσει τον ρόλο του, ως του «αρμόδιου», ή του «συντονιστή» για το Στρατηγικό Σχέδιο της Θεσσαλονίκης ο ΥΜΑΘ Γ.Καλαντζής, σπεύδοντας να ανακοινώσει ταυτόχρονα τους «επόμενους στόχους»,...

Ίσως κάποιος να το θεωρήσει εμμονή. Όχι δεν πρόκειται περί αυτού. Κάθε άλλο Γνωρίζω τον Παν. Ψωμιάδη από το 1983, από την θητεία του στο Δημοτικό Συμβούλιο της Θεσσαλονίκης και φυσικά όσοι παρακολουθούν την γνωστή κινητικότητά του, τις δραστηριότητες, τις ακροβασίες και τις ακρότητες, αντιλαμβάνονται ότι το κοστούμι του Νομάρχη του είναι άβολο, όπως στενό του ήταν και το κοστούμι του βουλευτή. Ξεκαθαρίζει λοιπόν ο Π.Ψ. με νέα δήλωσή του, χθες στην «Μακεδονία» : « Σας είπα πως πρώτη προτεραιότητά μου είναι μια νέα διευρυμένη μορφή στη νομαρχιακή αυτοδιοίκηση. Αν επομένως, πάμε σε μια νέα μορφή νομαρχίας, το προτιμώ. Αν, όμως, η νομαρχία μείνει όπως έχει και ο Βασίλης Παπαγεωργόπουλος, δεν είναι στον Δήμο, θα με ενδιαφέρει. Ο δήμος είναι πάντα ελκυστικός για μένα». Ασφαλώς κανείς δεν πιστεύει ότι θα δούμε μια νέα «μεταρρύθμιση», που θα σκοπεύει σε αναβάθμιση του θεσμού της Νομαρχίας. Ειδικά για την κυβέρνηση της Ν.Δ. , που έδωσε σκληρή μάχη για την κατάργηση του θεσμού αυτού, είναι αδι...

Υπάρχουν και καλά νέα στην πόλη και πρέπει να τα επισημαίνουμε, γιατί έχουμε ανάγκη την αισιοδοξία που αποπνέουν. Και πρώτα πρώτα το αφιέρωμα του Γιώργου Τούλα στην «ΠΑΡΑΛΛΑΞΗ» που κυκλοφορεί με τίτλο « ΟΙ ΕΠΙΔΡΑΣΤΙΚΟΙ»- 100 Πρόσωπα που οδηγούν την Θεσσαλονίκη στο μέλλον ». Σπεύδω να επαναλάβω τους λόγους που ώθησαν τον Γ.Τούλα να κάνει το αφιέρωμα αυτό στα πρόσωπα που κατά την γνώμη του ξεκινώντας από διάφορους χώρους «οδηγούν την πόλη» : « Η ιδέα αυτού του αφιερώματος υπήρχε από καιρό. Απλά τελευταία, αυτήν η απόλυτη απαξίωση της πόλης, η δημόσια εικόνα της προς τα έξω ως ενός τραγικού ανέκδοτου, ενός τόπου που παραπαίει ανάμεσα σε ακραίες φιγούρες και περιστατικά και μια διαρκής αιμορραγία ικανών ανθρώπων προς την Αθήνα, μας ανάγκασε να το επισπεύσουμε. Μετά από μερικές εντατικές διαβουλεύσεις καταλήξαμε στη λίστα που ακολουθεί. Κριτήριό μας ήταν οι άνθρωποι που παρουσιάζονται εδώ να ζουν στην πόλη και να δημιουργούν εδώ. Να παράγουν έργο ζηλευτό που ανοίγει δρόμους στο μέλλον και α...

Επανέρχομαι σε ένα προσφιλές – και πάντα επίκαιρο δυστυχώς- θέμα. Τα δεινά της πόλης, που προέρχονται από την βαθιά ριζωμένη, πεποίθηση των συμπολιτών μας, από τον ιό που κυκλοφορεί στους ιστούς της πόλης και δεν την αφήνει να βλέπει με καθαρό μάτι τα προβλήματά της και τις αιτίες που τα προκαλούν. Να αναζητούμε δηλαδή μόνιμα κάποιον τρίτον, κυρίως το «αθηναϊκό κέντρο», που μας αδικεί, μας περιθωριοποιεί, μας εκμεταλλεύεται. Εκεί βρίσκεται η αιτία όλων των ελλείψεων, των δεινών, των προβλημάτων. Και πως απαντάμε σ αυτό; Με την διαρκή γκρίνια, την καταγγελία, τους εντυπωσιασμούς των μαύρων σημαιών, ή του κλεισίματος των αυτοδιοικητικών καταστημάτων. Δηλαδή στην πραγματικότητα, με γελοία παιχνίδια μικροπολιτικής και σκοπιμοτήτων. Σκεφτόμαστε και λειτουργούμε ωσάν να ανακαλύπτουμε πρώτοι και μόνοι εμείς, πως ζούμε σε ένα από τα πιο συγκεντρωτικά κράτη της Ευρώπης και ταυτόχρονα ξεχνούμε πως για τον δικό μας περίγυρο ισχύει ότι και μεταξύ Αθήνας και Θεσσαλονίκης. Ρωτήστε κάποτε τους Κιλ...

Ο καθ. της Ιστορίας της Τέχνης στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, ο πρώτος καλλιτεχνικός Διευθυντής του Κ.Μ.Σ.Τ. Μίλτος Παπανικολάου, πιστεύει πως τα υπαίθρια γλυπτά της Θεσσαλονίκης, έχουν κύριο προσανατολισμό την ιστορία και τους εθνικούς αγώνες. Η συνολική εικόνα διαμορφώνεται χωρίς κάποια συγκεκριμένη πολιτική από πλευράς Δήμου Θεσσαλονίκης, ή κανόνες αισθητικής, με κυρίαρχη την παρουσία γλυπτών ως προσφορά σωματείων εθνικοτοπικών συλλόγων κλπ. Έχει κυκλοφορήσει μάλιστα και μια σχετική μελέτη του για τα υπαίθρια γλυπτά της Θεσσαλονίκης. Είναι γνωστό το πρόβλημα και οι αιτίες που το προκαλούν και το αναπαράγουν, είναι επίσης γνωστοί οι προβληματισμοί και οι διαμαρτυρίες για την αισθητική των περισσοτέρων από τα γλυπτά που κοσμούν τις πλατείες της πόλης. Θα σταθώ όμως σε μια παρατήρησή του, ως γενικό συμπέρασμα: «Υπάρχει έλλειμμα τιμής στους πνευματικούς ανθρώπους». Και με αφορμή αυτό θα αναφερθώ σε δύο περιπτώσεις, που ζω καθημερινά, που θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν απόλυτα την δήλωση...

Ατύχησε ο Γιάννης Ζουμπουλάκης με εκείνη την υποτιμητική, γεμάτη κακεντρέχεια επίθεσή του στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, στην οποία αναφέρθηκα σε προηγούμενο Σημείωμά μου. Και ατύχησε διπλά. Δέχτηκε κατ αρχήν ένα βροντερό χαστούκι από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, που πήγε σ αυτό τό ..άγνωστο Φεστιβάλ, από τον Αγγελόπουλο, τον Γαβρά, τον Βιμ Βέντερς, από την παρουσία πολλών γνωστών και άγνωστων στο ευρύ κοινό, αλλά όχι και στους σινεφίλ, δημιουργούς του κινηματογράφου. Η μεγάλη ατυχία και απογοήτευσή του όμως ήρθε από τον κόσμο, και από την νεολαία της Θεσσαλονίκης. Δηλαδή από τους «ταξιτζήδες», τους «μπακάληδες», τους «ψιλικατζήδες», όπως περιέγραφε το κοινό της Θεσσαλονίκης, που σύμφωνα με τον Γ. Ζουμπουλάκη ,αγνοεί άν υπάρχει ακόμη το Φεστιβάλ!. Ακόμη και ο καθημερινός τύπος τον διαψεύδει με τα πολυσέλιδα αφιερώματά του στο Φεστιβάλ Στον πρώτο προβλήτα εξελίσσεται καθημερινά ένα θαυμαστό θέαμα των ανθρώπων του κινηματογράφου, ελλήνων και ξένων, το κοινό, τους σινεφίλ και...

Μέσα σε ελάχιστα λεπτά κατέρρευσε ως χάρτινος πύργος ολόκληρη η πολεμική προεκλογική εκστρατεία εναντίον της υποθαλάσσιας σήραγγας. Ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, πολύ καλά προετοιμασμένος, όπως διαπίστωσαν οι παρόντες στην ενημερωτική συνάντηση,είχε στην φαρέτρα του δύο βέλη που σημάδεψαν πολύ καλά το ακροατήριό του. Ανακοίνωσε την «πρόβλεψη» επεκτάσεως του μετρό προς Σταυρούπολη και Καλαμαριά μήκους 10,8 χιλιομέτρων και την εξωτερική περιφερειακή ένα έργο εξαιρετικής σημασίας , καθώς η γνωστή μας περιφερειακή έχει ουσιαστικά καταστεί ένας αστικός δρόμος, με δραματικά προβλήματα κυκλοφοριακής συμφόρησης. Τι έγινε λοιπόν με την υποθαλάσσια; Έκλεισε κατά την γνώμη μου το κεφάλαιο της αμφισβήτησης και δυστυχώς κατέρρευσε άδοξα μία ακόμη απόπειρα κινητοποιήσεων των πολιτών, εναντίον ενός από τα λεγόμενα «μεγάλα» έργα, όχι γι αυτό καθ εαυτό το έργο, όσο για τον τρόπο της σχεδίασής του και τις επιπτώσεις από την λειτουργία του στην ζωή των κατοίκων. Το ομολόγησε και ο ίδιος ο υπουργός. Επιχειρώντας ...

Μια εκδήλωση «επικοινωνίας μεταξύ των τεχνών» συνδεδεμένη με «τις οδύνες, αλλά και τις ανταμοιβές του ξεριζωμού, της εξορίας και της μετανάστευσης», πραγματοποιήθηκε στο Λούβρο με την ευθύνη της Τόνι Μόρισον, της Αμερικανίδας συγγραφέα και νομπελίστα, ύστερα από πρόσκληση του Μουσείου. Θυμήθηκα λοιπόν την έκθεση που οργανώθηκε στην Θεσσαλονίκη, τον Μάϊο του 2004, από το Γραφείο Θεσσαλονίκης του Οργανισμού Προβολής του Ελληνικού Πολιτισμού, με τίτλο «Τέχνη-Μετανάστευση-Ουτοπία», με την επιμέλεια του Χρήστου Σαββίδη, πάνω ακριβώς στο ίδιο θέμα. Θα μεταφέρω λοιπόν εδώ μερικούς από τους προβληματισμούς, τις δηλώσεις και τα επιστημονικά κείμενα που συνόδευσαν τα δύο αυτά πολιτιστικά γεγονότα. Η Τόνι Μόρισον οργάνωσε ένα διακειμενικό πρόγραμμα με τίτλο « το Σπίτι του ξένου»,ένα πρόγραμμα με κέντρο τις οδύνες, αλλά και τις ανταμοιβές του ξεριζωμού,της εξορίας και της μετανάστευσης, με αφετηρία την «Σχεδία της Μέδουσας», τον πίνακα του Τεοντόρ Ζερικό, που απεικονίζει απελπισμένους, να ...

Μέσα στο κλίμα των ημερών, στην οργή από τις απερίγραπτες βιαιότητες εναντίον του Κύπριου φοιτητή, κυρίως όμως από την απροκάλυπτα φασιστική εικόνα, που εξέπεμπε η παρουσία και ο λόγος - για πολλοστή φορά- του γνωστού πλέον συνδικαλιστή της Αστυνομίας, τα στοιχεία μιας έρευνας της Economist Intelligence Unit (ΤΑ ΝΕΑ 21/11/06), για την Δημοκρακρατικότητα σε διάφορες χώρες, είναι ενθαρρυντικά και θάλεγα αισιόδοξα για την Ελλάδα. Στον πίνακα των 27 «άρτιων Δημοκρατιών», στην οποία κατ αρχήν εντάσσει, η Ελλάδα βρίσκεται στην 22η θέση, πάνω όμως από την Μ.Βρετανία και την ..Γαλλία. Την αισιοδοξία γεννούν όμως δύο επί μέρους στοιχεία υψηλής βαθμολογίας. Με άριστα λοιπόν το 10, έχουμε βαθμολογηθεί με 9,58, στην «εκλογική διαδικασία-πλουραλισμό» και με 9,12 στον «σεβασμό των ελευθεριών του πολίτη». Για μας, με τα προηγηθέντα του Εμφυλίου και του αστυνομικού κράτους – και του παρακράτους- που τον διαδέχθηκαν και επέζησαν για πολλά χρόνια, οι βαθμολογίες αυτές δείχνουν μια αξιοσημείωτη δημοκρ...